حکمت دوم نهج‌البلاغه آن که طمع را شعار خود نمود نفسش را خوار ساخت و کسی که سختی خود را فاش کرد راضی به پستی شد و آدمی که زبانش بر خود امارت داد بی مقدار گشت @mahdiyebandareanzali