روزه باطل شد ولی تا اذان مغرب ، از مفطرات دوری کن ... 📖 احکام روزه | شماره ۷ 📝 مواردی که روزه باطل میشود(بعدا باید قضا کند) ولی تا اذان مغرب باید از مفطرات پرهیز کند. این موارد دو‌نوع است : 1⃣ نوع اول : موارد ۷ گانه ای که طبق «فتوی» باید تا اذان مغرب از مفطرات روزه پرهیز کند : ❶ در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه،مببطل روزه انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ❷ کسی بگوید: «صبح نشده» و انسان به گفتۀ او مبطل روزه انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. همچنین اگر فرد با اعتماد به ساعت یا رادیو و مانند آن اطمینان نماید که صبح نشده و مبطل روزه انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ❸ کسی بگوید:«صبح شده» و انسان به گفتۀ او یقین یا اطمینان نکند، یا خیال کند شوخی می‌کند و خودش هم تحقیق نکند و مبطل روزه انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ❹ به گفتۀ فرد دیگری که حرف او شرعاً برایش حجّت است، یا انسان به اشتباه معتقد باشد که حرف او حجّت است، افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است. ❺ یقین یا اطمینان کند که مغرب شده و افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است، هرچند این امر به سبب وجود علّتی در آسمان مانند هوای ابری باشد که در این صورت، قضا بنابر احتیاط واجب است. ❻ به علّت «تشنگی» مضمضه کند، یعنی آب در دهان بگرداند و بی‌‌اختیار فرو رود ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا به جهتی غیر از تشنگی مضمضه کند و بی‌‌اختیار فرو رود، قضا ندارد. همچنین، اگر روزه‌دار غیر آب، چیز دیگری را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرو رود، یا آب داخل بینی کند و بی‌‌اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. ❼ بدون تماس و ملاعبه با زن، کاری انجام دهد که موجب تحریک شهوتش شود و این در حالی بوده که قصد بیرون آمدن منی نداشته و از عادتش نیز خارج شدن منی نبوده، ولی احتمال عقلایی می‌داده که این امر باعث شود منی بدون اختیار از وی بیرون آید و با انجام آن منی از او خارج شود. البته اگر این امر همراه با تماس با زن بوده قضا و کفّاره هر دو واجب است. در هر صورت اگر یقین یا اطمینان داشته که منی خارج نمی‌شود، ولی اتّفاقاً بی‌اختیار منی بیرون آمده، روزه‌اش صحیح است و قضا و کفّاره ندارد. 2⃣ موارد ۴ گانه ای که «بنابر احتیاط واجب» باید تا اذان مغرب از مفطرات روزه پرهیز کند : ❶ در شب ماه رمضان جنب باشد و تا اذان صبح از خواب اول یا دوّم یا سوّم بیدار نشود . در این فرض باید فرد آن روز را روزه بگیرد و بنابر احتیاط واجب، آن را به نیّت قربت مطلقه انجام دهد، سپس باید قضای آن را هم به قصد ما فی الذمّه اعم از قضا و عقوبت به‌جا آورد. ❷ در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک یا چند روز روزه بگیرد. دراین فرض، اگر در بین روز است باید فرد آن روز را روزه بگیرد و بنابر احتیاط واجب، آن را به نیّت قربت مطلقه انجام دهد و در هر صورت، باید قضای آن را هم به قصد ما فی الذمّه اعم از قضا و عقوبت انجام دهد. ❸ کاری که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد، ولی نیّت روزه نکند یا ریا کند یا قصد کند که روزه نباشد و نیز اگر قصد کند کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، ولی آن را انجام ندهد، به توضیحی که قبلاً در نیّت روزه ذکر شد. در این فرض ، در صورتی که روزۀ ریایی گرفته یا در تمام روز نیّت روزه نکرده یا قصد کرده روزه نباشد،روزه‌‌اش باطل است و باید قضای آن را انجام دهد و انجام مفطرات بر او حرام می‌باشد و چنانچه افطار کند، دو معصیت کرده؛ یکی ترک روزه و دیگری افطار کردن و در مفطراتی که کفّاره دارد، کفّاره هم بر او واجب می‌‌شود؛ امّا اگر در بین روز ریا کرده یا قصد کرده روزه نباشد و بعد پشیمان شده یا قصد کرده کاری که روزه را باطل می‌‌کند انجام دهد، ولی آن را انجام نداده و بعد پشیمان شده یا از ابتدای روز نیّت روزه نکرده و مفطری هم مرتکب نشده و در بین روز پشیمان شده، بنابر احتیاط واجب، باید رجاءً آن روز را روزه بگیرد و قضای آن را هم بنابر احتیاط واجب، انجام دهد و ارتکاب مفطرات در هر صورت، بر او حرام است و در صورت انجام مفطری که کفّاره دارد، کفّاره هم لازم می‌‌شود. ❹ به جهت اکراه یا اضطرار یا تقیّه افطار کند و مورد اکراه، اضطرار و تقیّه، «خوردن» یا «آشامیدن» یا «جماع» باشد؛ البتّه در غیر این مفطرات نیز، بنابر احتیاط واجب این حکم (وجوب قضا) جاری است. در این فرض نسبت به «خوردن» یا «آشامیدن» یا «جماع» روزه باطل است و امساک بنابر احتیاط واجب، در صورت امکان لازم است و باید قضای آن را هم انجام دهد و غیر موارد سه‌گانه از سایر مفطرات، بنابر احتیاط واجب در صورت امکان، باید به قصد قربت مطلقه آن روز را روزه بگیرد و قضای آن را هم بنابر احتیاط واجب، انجام دهد. 📓رساله جامع جلد۲ مساله۱۶۰ الی ۱۶۲ 👈 این را هم ببینید : موارد استحبابی امساک از مفطرات روزه #احکام @mahezeyafat