🏴سید ابراهیم رئیسی به خاک سپرده شد؛ اما پیش از آن، به خاطره‌ای ملّی بدل شد. رودها از چشمه‌ها جاری می‌شود اما خاطره رودی است به سوی سرچشمه. رودی که ما دست و صورت خود را در آن می‌شوییم و با آن رهسپار سرچشمه آغازین تفکر و هویت می‌شویم. خاطره‌ها درگاه اتصال به معانی هویت‌بخش اند. آنها ما را به‌یاد چیزهایی می‌اندازند که از پیش می‌شناسیم اما در حجاب امروز فراموش‌شان کرده‌ایم. 🔹"شهید" تا آن لحظه که بین ماست، در حجاب معاشرت و مجاورت است و چشم‌های خشک و سرد ما را یارای دیدن حقیقت آن نیست. اما آنگاه که می‌رود و ما به‌واسطه شهادت او به عالَم فقدان و حرمان و هجران تشرّف حاصل می‌کنیم، حقیقت خود را بر قلب‌های ما آشکار می‌کند و "اشک" گواه یادآوری و تذکر به آن حقیقت است. https://eitaa.com/mahfel_tafakor