هجده ساله بود که مفتخر شد لباس سبز پاسداری را بر تن کند . سرباز دانشگاه امام حسین «علیه السلام» شد. به اسم نبود بلکه در عمل سرباز مسیر کربلا بود. عبادت هایش ، عاشقانه های خاصی بود، تعقیبات نماز را انجـام می داد. بعد از هر نماز سر به مهر می گذاشت ، می دانست چگونه دلبری کند از خالقش... می دانست سجده نزدیکترین حالت عبـد به معبــود است... تا قبل از خطبه عقد، به خاطـر اینکه چشمش به نگاهِ نامحرم آلوده نشــود؛ چهره همسرش ندید... واین حفظ نگاهش او را رساند به؛ شهید نظر می کند به وجه الله... خود را ریزه خوار سفره شهدا هم به حساب نمی آورد؛ اما عاقبت هم سفره آن ها شد... می گفت: بازیچه دنیاییم، الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ، ما هستیم.  چه خوب ما را شناخته بود..... مشغولیم به دنیا .... ای کاش سرگرم راه شهدا باشیم نه سرگرم حرف از شهدا... #شهید_عباس_دانشگر #شهید_مدافع_حرم #دل_نوشته