🌹 «کمک کردن در وجودش بود و اگر کمکی از دستش بر می‌آمد دریغ نمی‌کرد. مثلاً یادم هست در زمان ساخت مستند شهری در آسمان، در یکی از شب‌هایی که در خرمشهر در حال استراحت بودیم، یک دفعه سوال کرد: بچه‌ها در دادگاه آشنایی ندارید؟
🔸من خیلی تعجب کردم. گفتم: چطور حاجی؟ ماجرا را تعریف کرد. ماجرا از این قرار بود که روزی در یکی از خیابان‌های تهران در حال عبور بوده که تصادفی رخ می‌دهد و ایشان مجروح را به بیمارستان می‌رساند، خلاصه در کلانتری بازداشتش می‌کنند و مامورها هم برخورد بدی با او انجام می‌دهند، پرونده‌ای درست می‌شود و شخص مجروح با سوءاستفاده از موقعیت پیش آمده از آوینی شکایت می‌کند و بقیه ماجرا!
🔸من خیلی ناراحت شدم، گفتم: حاجی حَقِّت بوده! گفت: این چه حرفیه؟ گفتم: اگر دوباره این اتفاق بیفته باز هم کمک می‌کنی؟ گفت: این کار انسانی بوده، آره بازم این کار رو می‌کنم.
🔸البته آن شخصی که برای آوینی آن مشکل را ایجاد کرده بود بعد از شهادتش آمد و عذرخواهی کرد و شرمنده شد. آوینی اینطور فکر می‌کرد که در این معامله‌های دنیایی ضرر نمی‌کند. در حالی که عقل مادی امروز به آدم‌ها یاد داده دنبال دردسر نباشند.
🔸آوینی از مسئولیت شانه خالی نمی‌کرد. مثلاً مسئول مجله سوره که بوده، وقتی لیست حقوق را امضا می‌کرده، می‌بینند آبدارچی حقوقش از شهید آوینی بیشتر است. اطرافیان با سوال و تعجب با این قضیه برخورد می‌کنند اما آوینی می‌گوید تعداد افراد خانواده ایشان بیشتر است.»
📚منبع: «اصغر بختیاری مدیر تولید مستند روایت فتح، خبرگزاری تسنیم، ۲۱ فروردین ۱۳۹۸»
@mahman11