🔸وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحاجَتِه إِلى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِها دُونَكَ فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمانِ، وَ اسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْإِحْسانِ. و که حاجت خود نزد یکی از تو برد و او را سبب کام یابی خویش ، خود را در معرض گذاشته است و می سزد که از نعمت تو بهره ای . 🔹 از آن تجربه هایی که اکثرا داریم دل بستن به دیگری به امید انجام کاری ! که هیچ گاه صورت نگرفت و اگر هم بگیرد حرف و حدیثی پشتش است... چرا ما به خیالمان ، خدا کار راه بنداز نیست؟! دعا می کنیم ، توسل می کنیم اما به دیگری هم داریم ! به قولی ما خیلی با حالیم ! . بقیه رو بیخیال ، خودش را است ... خودش را که باشه ، بقیه خودشون به سراغ تو خواهند آمد...