۱. گویی آقای عبداللهیان و همه وزرا و حتی رئیس جمهور باید برای اقداماتشان با برخی افراد هماهنگ کنند و یا از منظر برخی افراد با دنیا مراوده داشته باشند!، به نظر می آید آداب و ترتیبی که مد نظر نویسنده است، در بیشتر موارد علی الخصوص 8 سال ظریف تجربه شده است و باید بجای ایجاد سوالات و پرداختن به مسائل نازل و کم اهمیت و گاها بی اهمیت، این موضوع را درک کنند که برای اداره جامعه افرادی و با نگاهی دیگر وارد صحنه شده اند و اگر این را درک نکنند، دیگر فهم سفرها و مراودات بخوبی قابل درک نخواهد بود که مثلاچرا آقای وزیر رفته عراقی که سوریه را دعوت نکرده و بعد از عراق به سوریه ای رفته که قبلا در عراق دعوت نشده بود. 2. در سخنرانی نخست وزیر عراق خلیج عربی را نیافتم اگر دارید برای آرشیو نیاز دارم. 🔺درست است که کار ظریف با بیان👈 هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید، خوب است و هیچگاه آنگونه که نویسنده می گوید، انکار و تکذب و بایکوت! نشد اما 🔺واقعا اگر این جمله نخست وزیر عراق که نیافتم هم وجود داشته باشد، او چه می کرد که مورد پسند شما می بود؟ آیا اگر او به نشانه اعتراض خارج می شد و می رفت مثلا سوریه ای که دعوت نشده بود، این عزیزان منتقد نمی گفتند که چرا رفته؟ چرا فلان موضع را نگرفته و چنان کاری نکرده؟ و یا نه بالکس می گفتند بارک الله که نماند و رفت سوریه ای که دعوت نشده بود؟ ✋ به هر حال هر کدام از این کارها می توان هم انتقاد کرد و هم تمجید چراکه نخست وزیر عراق این را که دال مرکزی اعتراض آنهاست« نگفته» اگر هم گفته می توان بجای ترک مجلس ماند و حرفهای مورد نظر را زد و بعدا هم برای نشان دادن رویکرد ایران به سوریه برود که چنین کرده است. 🔺 ضمن اینکه اگر به این جمله ظریف افتخار می کنید که خوب هم هست از این به بعد از این جملات زیاد شنیدید یادتان باشد که از این جمله به وجد و شعف آمدید. 3. به نظر تعیین اینکه فلان ملت برای غرور ملی ما پشیزی ارزش قایل نیستند غیر فنی و از روی احساس است. چراکه تکلم به زبان عربی نوعی دیپلماسی عمومی است و ربطی به این موضوع ندارد. 🔺اما اوباما به زبان فارسی عید تبریک می گفت با آن لهجه و ظریف هم با آن وجهه و آن لحن به زبان چینی با مردم چینی سخن گفت که پشیزی برای غرور ملی ما ارزش قایل نبودند و یا بالعکس با جان کری قدم زد و پای میز مذاکره و برجام نشست که ملتش اصلا و ابدا پشیزی برای غرور ملی ما ارزش قایل نبودند و نیستند. 🔺اما جدای از این فهم ضعیف و ناقص از وضعیت کشورها و سیاستهای داخلی آنها به این می رسد که گفتن یک جمله موهوم! از نخست وزیر عراق را به همه عراقی ها و لبنانی ها و ... تعمیم داد... ضمن اینکه معلوم می کند نویسنده همچون اعقاب خود، با مسأله مقاومت مشکل دارد که دقیقا به این کشورها با آن سطح از علاقمندی به ایران را نشانه رفته است. 4. نویسنده که خیلی به زبان عربی حساس است یا رعایت چارچوب نشستهای رسمی!! اما بیشتر گویی نگران زبان مذاکرات و تعهدات است که چون ظریف را الگوی خود قرار داده است که علیرغم همه انتقادها و زبان دانی کلماتی را در متن آورده بود که خود ترجمه و معنی آن را نمی دانست!!!! و کلاه گشادی بود که سرش رفت و با هیچ چیزی لاپوشانی نمی شود. 🔺از سویی اجازه بدهد که زمان مشخص کند که روشن کند چگونه می شود با استفاده از میدان کار دیپلماسی را پیش برد و نه اینکه میدان را منفک از سیاست خارجه بدانند. 5. گویی نویسنده معنی مرد میدان را هنوز نمی داند و مفهوم آن را در سفر به کشورهای عربی منطقه می داند!!! این تعریف سخیف از مرد میدان است. درحالیکه مرد میدان استفاده همزمان از میدان و حضور در صحنه برای پیشبرد منافع ملی و نه حرکت یکسویه ای که ظریف به آن اذعان داشت اینگونه می شود که ما سوریه را از چنگ جهان استکبار و تروریسم نجات دادیم اما دیپلماسی اقتصادی ضعیف باعث شد که بازار در اختیار ترکیه و چین و ماچین قرار بگیرد!!! این شد مرد میدان؟ 6. زبان عربی خیلی نویسنده را در چنبره گرفته است که دوبار طرح می کند و میخواهد قهرمان سازی از ظریف کند در حالیکه ظریف با تسلط کامل معنی تعلیق و پایان به زبان انگلیسی را نمی دانست و در مهمترین سند دهه اخیر آن را جا داد!!! 🔺مکانیسم ماشه را نیز همینطوری در میدان محقق کرد!! که موجب تعجب همان وزیر خارجه روسیه قرار گرفت که نویسنده اصرار دارد تا تائید او بر هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید ضمیمه کند تا شاهدی بر مدعای خودش باشد. 7. حرکت پولولیستی نویسنده همان مردمی بودن و هزینه بر نبودن دولت است که مردم به آن افتخار می کنند. باقی مهم نیست بخصوص که کسانی این را می گویند که رئیس جمهورشان از صندلی برنخواست تا جائیکه نگران زخم بستر او بودند و همینطور وزرایش!!! 8. هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید را به خاطر بسپارید امیدوارم وقتی چنین جملاتی را از وزیر خارجه می شنوند دیگر بر نیاشوبند که چرا این حرفها را زده!!!!