گل یاسم التماسم اینه که با من بمونی اگه زهرا بری تنها من و از پا می نشونی همسفر رفیق نیمه راه نشو قاتل علی بی گناه نشو اگه قول بدی بمونی به خدا میریم از این شهر درد و غصه ها آه ببین اشک من روونه آه بی تو سوت و کوره خونه خونه داری واسه زینب خیلی سخته نمیتونه بی تو ای یار من میشم زار زندگیم از هم می پاشه دیده وا کن به حسینت اسم تو روی لباشه تو که مستجاب میشه دعات چرا نمیخوای شفا بگیری از خدا؟ بی تو با غربت بی حد چه کنم؟ با گلهای قد و نیم قد چه کنم؟ آه ای غروب بی سپیده آه غم امونم رو بریده حسنت به من نمیگه که تو کوچه ها چی دیده