علی با غدیرش تفَئُل نموده ببین نقطه‌ی با تنزُّل نموده ببین اسمِ اعظم تغزل نموده دو عالم زیمنش چنین گُل نموده غدیراست و خلقت سراسر علی شد ولی و وصی محمد، علی شد خدابا نبی رمز و رازش علی بود دعای نبی در نمازش علی بود نبی جبهه و جانمازش علی بود نبی گریه و رویِ بازش علی بود خدابا علی و پیمبر علی شد علی در علی در علی در علی شد شده زندگی مستِ اوقاتِ حیدر نگرجلوه‌های مناجاتِ حیدر دوباره زمانِ ملاقاتِ حیدر خدا ماتِ او شد علی ماتِ حیدر دلم بُرد و هربارگفتم علی جان صد و ده چنین بار گفتم علی جان علی بند آمد نفسها سخنها زتو بازمانده نظرها دهنها علی پس تمام است این در زدنها نیازی نداری به این آمدنها که میگویدامشب دلم یاعلی را ویابیندامشب جمال ولی را شود آبِ دریا مرَّکب زوصفت زمین از غزلها لبالب زوصفت ادب پیشِ مدحت مودب زوصفت رسیده است جا پایِت امشب زوصفت که عالم بگوید که ای جان من تو که باب الحسین و که بابُ الحسن تو نگربین میدان علَم مست حیدر در این معرکه هر قدم مست حیدر شده بازتیغ دو دَم مست حیدر شده شادی وجمله غم مست حیدر فقط یال و کوپال دشمن بریزد خوشانام او بردل من بریزد علی بین میدان تو تصویر عشقی چنان ضربه‌هایی، تو تکثیر عشقی زمان فرارِ همه ،پیر عشقی به لشگر به خاکت  توشیر گیر عشقی پناه نبی دست آب آورِ توست دعاهایِ زهرا به پشتِ سرِ توست خدا این حرم را عجب دیدنی کرد ضریحت علی جان چه بوسیدنی کرد وَ عشق تو درد مرا گفتنی کرد دلم را به زلف تو پیوستنی کرد مرا دست خالی رهاکی کنی تو مرا دور از کربلا کی کنی تو تو نور قمرهستی ای مرتضا دعای سحرهستی ای مرتضا تو تنهاپدرهستی ای مرتضا یل پرخطرهستی ای مرتضی نبی بوسه زد روی بالت علی جان ملک بوسه زدروی خالتعلی جان نظر میخوری رویِ ماهت چه زیباست فدای تو اَبروی ماهت چه زیباست قسم برتوگیسوی ماهت چه زیباست یل ملک دل،موی ماهت چه زیباست  زمین خورده ام کن بلندم علی نما ای شها، سربلندم علی آرمین غلامی(مجنون کرمانشاهی) ___________________________