حضرت زهرا(س)-بعد از شهادت -اشعارناب کردی دایه، ای هستیِ حیدر ، م له داخد چه بکم زار و سرگشته و مُضطر ، م له داخد چه بکم هر نفس ، هر دلِ شو آرزوی مرگ درم سرِ ای قوره ِ مُطَّهر ، م له داخد چه بکم دایه عمرِ تو خزان بیه وچه زوی بیه طی آه ای سوره ی كوثر ، م له داخد چه بکم دایه وی ماله دویتت خم بیه و پیربیه دامده دستِ پیمبر ، م له داخد چه بکم بین آگر دره سوزه دروسینت دایه هایدنه مابین در ، ، م له داخد چه بکم صورتد بی یسه نیلی ، له چه افسرده دلی وه خمِ سیلی و معجر ، م له داخد چه بکم هر شو ه روضۀ تكراری كابوسِ حسن اوشه دایم نیه آخر ، م له داخد چه بکم زینبت وه سرِ سجاده زوان گردیه دریده ن نوحۀ مادر ، م له داخد چه بکم وه خدا له خمِ تو صبرِ توام، ای دایه چادرم کفتیه وه سر ، م له داخد چه بکم حسنین تو سرِ سفره تحمّل نیره ن هایده کوره گل پرپر ، م له داخد چه بکم هیچ كس وه خورِ مرگِ تو افسوس نخوارد بعدِ  تو بیه مُقدر ، م له داخد چه بکم بینِ مسجد وه علی گشت تماشا کردن قاتلت چی یسه منبر ، م له داخد چه بکم سخته ای واقعه ، له کویچه که کفتیده زمین بیه تقدیر مكرر ، م له داخد چه بکم له مغیره دسه تو،بشکسته بیه دایه بی تو ای لالۀ پرپر ، م له داخد چه بکم غلامی -(مجنون کرمانشاهی)