❇️ درخششی به‌وسعتِ افق هستی 🔆 ماه را نه، خورشید را، که نورش از ذات وجوش است، وقتی می‌خواهند با تأکید بر این ویژگیِ درخشندگی بدان اشاره کنند، با تعبیر «زَهُرَ» از آن یاد می‌کنند. که «زُهور» به‌معنای درخششِ این شیء نورانی است. 🌷 اما چرا بانوی دو عالم را «زهراء» نامیده‌اند؟ زهراء ، اسمِ‌ذات است که اشاره به حقیقت شیء دارد؛ نه اسمِ‌صفت که اشاره به وصفی از اوصاف او داشته باشد. مگر او با حقیقتِ وجودش چگونه در افق هستی درخشیده است که اینچنین نام، که اشاره به ذاتِ هستی‌اش دارد برایش برگزیده شده است؟ امام صادق علیه‌السلام در پاسخ به سؤال جابر از دلیل نامگذاریِ حضرت بدین اسم فرمودند: 💠 خدای عزّوجلّ حقیقتِ وجودیِ آن بانو را از «عظمتِ نورِ خودش» خلق کرد. پس آن‌گاه که این نور از تجلّی نور الهی خلق شد، در هفت‌آسمان و زمین درخشید و همه را به نور خود روشن کرد؛ ناگاه دیدگان ملائکةالله از این نور خیره گشت؛ از ابهّت و عظمتش متحیّر شده و احساس حقارت وجودشان را فراگرفت؛ در پیشگاه الهی به سجده افتادند: -  ای معبود و سرور ما ؛ این چه نوری است؟! حق‌تعالی چنین فرمود: 💠 این، نوری از نورِ خود من است؛ مَسکن اصلی آن‌را در «ملکوتِ خودم» قرار داده ام؛ آن‌ را از عظمتِ خودم خلق کرده ام؛ در ناسوتِ دنیا، این نور را از صُلبِ آن پیامبری خارج خواهم کرد که برترینِ تمامِ انبیاء است. و از تشعشعِ این نور، امامانی را خلق خواهم کرد که به اقامۀامرمن خواهند پرداخت و بشریت را به حق هدایت می‌کنند و آن‌ها را جانشینانِ خودم بر روی زمین، پس از تمام شدنِ زمانِ نزول وحی قرار خواهم داد. 📖 الإمامة و التبصرة ؛ علی‌بن‌بابویه‌قمی ؛ ص ۱۳۳ #اسطوره‌ها @Maktabkhaaneh