💢 تمثیلِ انتظارِ انقلابی 🔖 اگر از مهارتِ رمان‌نوشتن بهره‌ای برده بودم، این تمثیل را تبدیل میکردم به قصه‌ای برای تبیین مسئله‌ی «انتظارِ فرَج» در روایت انقلاب اسلامی: 🔹 «جهت و وجهۀ دوم [از مسئله #مهدویت] عبارت است از میدان زندگی اجتماعی و عمومی و آنچه که مربوط به سرنوشت بشر و ملتهاست. در این زمینه، اعتقاد به قضیّۀ مهدی و موضوع ظهور و فَرَج و انتظار، گنجینه‌ی عظیمی است که ملتها میتوانند از آن بهره‌های فراوانی ببرند. ▪️ شما کشتی‌ای را در یک دریای توفانی فرض کنید! اگر کسانی که در این کشتی هستند، عقیده داشته باشند که اطرافشان تا هزار فرسنگ، هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند، چه کار میکنند؟ 🔸 آیا هیچ تصوّر میشود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند، تلاشی بکنند؟ نه؛ چون به نظر خودشان، مرگشان حتمی است. وقتی انسان مرگش حتمی است، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟ امید و افقی وجود ندارد. 🔻 يكى از كارهايى كه مى‌توانند انجام دهند، اين است كه در اين مجموعه‌ى كوچك، هركس به كار خودش سرگرم شود. آن كسى كه اهل آرام مردن است، بخوابد تا بميرد و آنكه اهل تجاوز به ديگران است، حق ديگران را بگيرد تا آنكه چند ساعتى بيشتر زنده بماند. 🔺 طور ديگر هم اين است كه كسانى كه در همين كشتى هستند، يقين داشته باشند و بدانند كه در نزديكى شان ساحلى وجود دارد. اينكه آن ساحل دور و يا نزديك است و چقدر كار دارند تا به آن برسند، معلوم نيست؛ اما قطعاً ساحلى كه در دسترس آن‌هاست، وجود دارد. اين افراد چه كار مى‌كنند؟ تلاش مى‌كنند كه خود را به آن ساحل برسانند و اگر يك ساعت هم به آن‌ها وقت داده شود، از آن يك ساعت براى حركت و تلاش صحيح و جهت جهت‌دار، استفاده خواهند برد و فكرشان را روى هم خواهند ريخت و تلاششان را يكى خواهند كرد تا شايد بتوانند خود را به آن ساحل برسانند. 📍اميد، چنين نقشى دارد. همين قدر كه اميدى در دل انسان به وجود آمد، مرگ بالهاى خود را جمع مى‌كند و كنار مى‌رود. اميد موجب مى‌شود انسان تلاش و حركت كند، پيش ببرد، مبارزه كند و زنده بماند.» 🗓 آیت‌الله خامنه‌ای ؛ ۱۳۷۴/۱۰/۱۳ @Maktabkhaaneh