♨️ فلسفه‌ی «مقام شهادت» 👈 حرکت جوهریِ نفس در بیان حکمت‌آمیزِ شهید #حاج‌قاسم سلیمانی (ره) 🔻 متن: «تا کسی شهید نباشد، شهید نمی شود. در واقع شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می‌شود. تمام شهدای ما این مشخصه را داشتند؛ قبل از اینکه شهید شوند، شهید بودند. کسی نمی‌تواند قبل از اینکه علم بیاموزد، عالم شود. شرطِ عالم‌شدن علم‌آموزی است؛ [به همین وزان] شرط شهیدشدن، شهیدبودن است.» 🗓 ۱۳۹۵/۰۲/۱۴ 🔺 شرح فلسفی: شهادت به‌مثابه یک آرمان، امری دفعی نیست که در لحظه‌ی پایانیِ عمر انسان رخ دهد؛ بلکه یک حقیقتِ تدریجی است که در طول حیات دنیوی آرام آرام محقّق می‌شود. بدین صورت که نفس ناطقه در فرایند حرکت اشتدادیِ جوهری، در تمام آنات زندگی در حال تلبّس به حقایق ملکوتی‌ای است که «مقام شهادت» وجه تنزّل‌یافته‌ی آن حقایق در عالم مادّه است. اتّفاقی که در لحظه پایانی حیات دنیویِ شهید رخ میدهد و منجر به شهادت ظاهری‌اش میشود، نه نقطه‌ی آغازِ این حرکت اوست و نه نقطه‌ی پایان؛ بلکه نقطه‌ی عطفی است که شهید به درجه و رتبه‌ی مطلوبی از این مقام نائل شده که بتواند برای ادامه‌ی حرکت از قیود مادّه فراتر برود. پس آن حادثه در واقع نقطه‌ی رهاییِ نفس از قفسِ تن و ادامه حرکتش در قوس صعود است. بنابراین شهادت نه امری متواطئ بلکه حقیقتی تشکیکی است که نفس در طول حیات مادّی‌اش آناً فآن متلبّس به آن میشود. 📌 پ.ن: در وهله‌ی اوّل خیال میکردیم یک سخن ذوقی است؛ اما در حین یک مقاله‌ی فلسفی تازه ملتفت شدم که این سخن چقدر عمیق و حکیمانه است! ✍ علی‌رضا ملااحمدی @Maktabkhaaneh