در جلد دوم اصول كافي آمده است كه امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «اِذَااتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الايمانُ مِن قَلبِهِ كَما يَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ» يعني؛ «هرگاه مؤمن به برادر دينى خود تهمت بزند، ايمان در قلب او از بين مى‏رود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مى‏شود». (شرح أصول الكافي - مولي محمد صالح المازندراني - ج ١٠ - الصفحة ١٩) بنابراين هيچ‌گاه انسان آزاده و حرّ تهمت نمي‌زند، حتي اگر اعضا و جوارحش را از بدنش جدا و قطعه‌قطعه كنند. تهمت‌زدن يعني انسان، عملي را كه شخصي آن را انجام نداده است به او نسبت بي‌جا دهد؛ و غيبت‌كردن يعني عملي كه فردي آن را انجام داده است و نمي‌خواهد ديگران از آن باخبر بشوند امام خميني(ره) به اين دليل لقب «حرّ» را به «طيّب‌ حاج‌رضايي دادند» كه وقتي كه او را دستگير كردند، به او گفتند كه اقرار كن كه از امام خميني(ره) پول گرفتي تا مردم را در خيابا‌ن‌ها به راه بيندازي، اما طيب به آنها گفت: «من اصلا اين سيد را نديدم و هيچ‌گاه به او تهمت نمي‌زنم» و اين آزادگي او باعث شد تا او را به شهادت برسانند.