از اﯾﻦ رو ، اﻣﺎم ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﯾﻘﯿﻦ را ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮده و از اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺎﻻت اﻧﺤﺮاﻓﻰ ﺑﻪ ﺧﺪا ﭘﻨﺎه ﺑﺮده اﺳﺖ . ( ﻃﻠﺐ اﺻﻼح نفس ): ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮ اﯾﻦ ﻓﺮاز ، ﻃﻠﺐ اﺻﻼح ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻰ آن اﻣﺎم ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ او را ﺑﺎ رﻓﻖ و ﻣﺪارا ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻤﻮده و ﮐﺎﺳﺘﻰ و ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎى ﻧﻔﺲ او را اﺻﻼح ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﻗﯿﺪ ﻣﺪارا از واژه ى «اﺳﺘﺼﻠﺢ« ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﺎﻫﻰ دﻻﻟﺖ «اﺳﺘﻔﻌﺎل» آﯾﺪ ، زﯾﺮا ﺑﺎب ﺑﺮ ﺗﺪرﯾﺞ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . «اﺳﺘﺨﺮاج»ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از اﺳﺖ ؛ اوﻟﻰ دﻻﻟﺖ «اﺧﺮاج« ﺑﺮ ﺧﺮوج ﺗﺪرﯾﺠﻰ دارد و دوﻣﻰ ﺣﺎﮐﻰ از ﺧﺮوج دﻓﻌﻰ اﺳﺖ و اﺳﺘﺼﻼح ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى اﺻﻼح ﺑﺎ ﻣﺪارا اﺳﺖ ؛ ﯾﻌﻨﻰ اﻣﺎم ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺒﺤﺎن ﻣﻰ ﻃﻠﺒﺪ ﮐﻪ زﻧﮕﺎر دل را آرام و ﺑﺎ ﻣﺪارا ﭘﺎك ﮐﻨﺪ ، ﻧﻪ آن ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﻠﺰى ﮐﻪ دﻓﻌﺘﺎ در آﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪه و ذوﺑﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ وى ﺑﺮﺧﻮرد ﺷﻮد ، ﭼﻪ آن ﮐﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ ﮐﺴﻰ ﺗﺎب و ﺗﻮان دﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﯾﮏ ﺑﺎره ى زﻧﺪﮔﻰ و ﻓﺸﺎر ﻓﻮق اﻟﻌﺎده را دارد ؛ ﭼﻮﻧﺎن ﮐﻪ ﻗﺎﻟﺐ زﻧﺪﮔﻰ او را ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ ﺗﺎ از ﻧﻮ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﺟﺪﯾﺪى ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎزﮔﺮدد . ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪ ،ﺣﻀﺮت از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻓﺮج و ﮔﺸﺎﯾﺶ و اﺻﻼح ﺗﺪرﯾﺠﻰ را درﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ