🌿🍀🌿
🔸️ حیات عارفانه :
💥 ️اگر كسی امامش را نشناسد مرگش مرگ جاهلی است؛[1]
نه تنها مرده عادی است، مثل آن است كه در جاهلیت مرده باشد.
اگر كسی قرآن را نشناسد مرده است،[2]
آن هم مرگ جاهلی است؛ این دو مشرب از یك جا سخن می گویند و می جوشند، هم قرآن عامل حیات است،
هم وجود مبارك امام زمان. بكوشید
زاد راهتان معارف قرآنی از یك سو
و معاصر مهدوی از سوی دیگر باشد،
هم امامتان را بشناسید، هم قرآنتان را بشناسد.
💥 ️اداره كشور با دولت مردان و ملّت قرآن شناس و مهدی باور آسان است، وگرنه بسیار سخت است!
وجود مبارك كه ظهور می كند، همین
دو عنصر محوری را ترویج می كند:
🔸️هم احقاق حق و احیای قرآن دارد, هم احیای ولایت و امامت دارد .
كه دست مبارك روی سر مردم می كشد «وَضَعَ یدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَاد»[3]
آن‌گاه عقل مردم, فرهنگ مردم, دین و باور مردم بارور می شود،
🔸️اداره كردن مردم معتقد آسان است.
با كشتن هرگز ممكن نیست كسی بتواند حكومت كند.
اگر حكومت آن حضرت عقل را گسترش می دهد،
بعد از آن است كه عقل مردم گسترش پیدا كرد و بعد از آن است كه اخلاق مردم بالا آمد.
اول دست روی سر مردم [می کشد که] عقل مردم بالا می رود
دوم دست بر سینه مردم [می گذارد که] روح بی نیازی در مردم زنده می شود،
آن‌گاه عدل را گسترش می دهد.
💥 ️یك ملّت گدا طبع نمی تواند مستقل باشد،
ملّت مستغنی نه چشمش به جیب زید است و نه نگاهش به كیف عمرو, آن‌گاه در كل در ادارات دولتی رشوه و عشوه تحریم [می شود], خود مردم اهل رشوه نیستند، نه می دهند و نه می گیرند,
ملّت بزرگ روح بی نیازی دارد. حضرت با آن دست كار فرهنگی می كند اینها را عاقل, عالم, اندیشور و فرزانه می كند.
در بخش اندیشه, وقتی دست حضرت به دل های مردم رسید انگیزه مردم زیاد می شود,
روح بی نیازی در دل های مردم تقویت می شود،[4]
آن‌گاه كشور را به عدل و داد گسترش می دهد.
اول عقل, دوم بی نیازی, بعد حكومت و ما كه منتظر آن حضرتیم باید بكوشیم در محور عقل, فرزانه باشیم
اولاً, در مدار اخلاق مستغنی و بی نیاز باشیم
ثانیاً, آن‌گاه به فكر حكومت جهانی آن حضرت به سر ببریم
ثالثاً تا حیات ما حیات عارفانه و عاشقانه باشد.
--------------------------------
[1]. الکافی(ط ـ الاسلامیة)، ج1، ص377؛ «...قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة...».
[2]. ر.ک: آیاتی چون: سوره انفال آیه 24، سوره نمل آیه 80، سوره یس آیه 70.
[3]. کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص653.
[4]. كشف الغمة فی معرفة الأئمة(ط - القدیمة)، ج2، ص474؛ «...قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَوْ لَمْ یبْقَ مِنَ الدُّنْیا إِلَّا لَیلَةٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ تِلْكَ اللَّیلَةَ حَتَّى یمْلِكَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیتِی یوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمَ أَبِی یمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ یقَسِّمُ الْمَالَ بِالسَّوِیةِ وَ یجْعَلُ اللَّهُ الْغِنَى فِی قُلُوبِ هَذِهِ الْأُمَّةِ فَیمْلِكُ سَبْعاً أَوْ تِسْعاً لَا خَیرَ فِی عَیشِ الْحَیاةِ بَعْدَ الْمَهْدِی»
-بیان از:
حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی