جای شگفتی است برای ما اگر عاقلِ مردی ارث و ثروت خدادادی خویش را بسوزاند و یا به دریا بریزد شهره عام و خاص می‌شود و حکایتش،بر سر زبان‌ها و کتابِ درس‌ها! ما، همان عاقلِ مردانِ ثروت سوزیم! هر روز فرصت ها را یکی پس از دیگری می‌سوزانیم،به دریا می‌ریزیم، به باد فنا می‌دهیم و «هیچ»درو می‌کنیم! یا بدتر از هیچ، برای خود و دیگران غم و اندوه به بار می‌آوریم! بزرگان و برجستگان هر عصر سقف پرواز آدم های هر زمانه اند یعنی اگر سرمایه عمر، بر باد نمی رفت و به دریا نمی ریخت جا و جایگاه مان،«اینجا» نبود «آنجا» بود!! بزرگ مردان و زنان اعصار مثل سلیمانی و بهجت ها در روز قیامت هم حجت و گواه و شاهد خدایند بر بندگان! که چرا در آن زمانه، با همان سرمایه و فرصت بر فراز همه موانع و مشکلات راه، تا این سقف، به پرواز در نیآمده و دارایی و ثروت خود را سوزانده اید!؟ آن عقابان تیز پرواز شاید در روز حساب گواه و شاهد باشند اما در این دنیا «ستاره قطبی»اند راه را مسیر و سقف پرواز را نشان می‌دهند مقصد و مقصودند شاخص و معیارند تا فاصله ها را بشناسیم و متوجه شویم، و قدر باقیمانده عمر را دانسته و پرِ پرواز گرفته و خود را برسانیم! برای «آغاز» پرواز گام نخست و سخت از «خود»گذشتن است خود را ندیدن، از لاک خود در آمدن و کمی هم به فکر دیگران بودن ! برای گره گشایی و لبخند و شادی آدم‌ها نیازمندان، محرومان، فقیران دویدن، جان کندن حتی سر و جان دادن! همین ✋ ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ.