میگه داشتم می رفتم از نجف به کربلا ، یه نفر به اسم صدام کرد سید مهدی! برگشتم دیدم یه سید جوانیِ گفتم حتماً از طلبه هاست منو اینطور میشناسه، سلام کردم فرمودند که اجازه میدی با هم باشیم تا کربلا؟ گفتم بله ما تنها هستیم ؛؛ داشتیم می رفتیم عصام از دستم افتاد ، اومدم خم شم عصا رو بردارم، این آقا عصارو برداشت داد بهم ، همچین که دستش به دستم خورد فرمود این اولین سوالت. گفتی میشه دست حجت خدا به دستم برسه؟ به دستت رسید. اما سوال بعدیت که گفتی چرا یه قطره اشک برای ابی عبدالله این همه اعجاز داره؟ سید مهدی میخوام یه داستانی برات بگم این داستان خودش مسئله رو برات حل می کنه....یه پادشاهی رو حضرت مثال زد یه موقعی با اصحابش رفتن برا شکار ، گم شد این پادشاه تو شکارگاهش..! نه اونا پیداش کردن نه این پادشاه اونارو پیدا کرد. حالشم بسیار بد شد، داشت میمرد... از دور یه کلبه ای دید ، یه پیرمرد و یه پیرزن تو این کلبه بودن که تمام هستی شون یه بزی بود از شیرش ارتزاق می کردن. وضع این مردُ که دیدن ، مردِ به خانومش گفتش که خانم هستیمون این حیوانِ ، اما باید اینو سر ببریم. یه غذایی براش درست کنیم جون بگیره