بسم‌الله 《به بهانه روز جهانی مسجد ۲۶》 🔰یکی از مسائل آزاردهنده در مورد مسجد که امروزه بسیار شاهد آن هستیم، تغییر نگرش‌ها نسبت به مسجد است. این تغییر نگاه از دو جهت اتفاق افتاده: • اولین تغییر نگاه آن است که مسجد را صرفا محلی برای عبادت یا حداکثر عبادت‌گاهی می‌انگارد که کارهای اجتماعی، تربیتی و اقتصادی هم در آن انجام می‌شود. در نتیجه اهتمامی برای ارائه خدمت اجتماعی مردم به مردم حول محوریت مسجد و مسجدی‌ها و روابط ولایی نیست. طبعا این تلقی که «مسجد محور مردم سالاری دینی و حکم‌رانی محلی است» در این نگاه خریداری ندارد. مسجد محل پراکندن وظایف، نشر خوبی‌ها، تجمیع همت‌ها برای حل مشکلات محله قلم‌داد نمی‌شود. هم‌چنین این نگرش مردم، مسؤولین و حتی ائمه جماعات اعتقادی ندارد که «الگوی امامت با احیای مسجد امکان احیا دارد». زیرا مسجد را محل تلاقی ولایت عرضی (ارتباط خاص دینی به مردم) و ولایت طولی (ارتباط خاص با ولیّ جامعه) نمی‌دانند. به دیگر سخن طبق این دیدگاه، الگوی امامت در لایه‌های کلان سیاسی و اعتقادی می‌ماند و در بطن و متن جامعه نشر پیدا نمی‌کند. • دومین تغییر نگاه ناامیدی شدید از تحول در اوضاع مسجد است. طبق این نگاه شرایط امروزه مسجد - با هر تعریفی نسبت به آن- بسیار ناگوار است و خانه خدا از دست رفته محسوب می‌شود. در این نگاه در کوتاه مدت هیچ امیدی به احیای مسجد و نقش آفرینی جدی توسط آن وجود ندارند. 🚩سیدناصرمیرمحمدیان