با دقت بخوانیم و به دیگران اطلاع بدهیم!!!!! سلام. من همسر یک خانم پرستار هستم، همسرم جزو کادر درمانی یکی از بیمارستانهای مخصوص بیماران کرونا در اصفهان است، امیدوارم آنقدر ارزش داشته باشیم که یک مرتبه این متن را مطالعه کنید و بعد سراغ سایر سرگرمی‌ها و پستهای واتساپ و تلگرام بروید.   الان بیش از دو ماه است که دو فرزند ما، نتوانسته‌اند مادرشان را مثل خیلی بچه‌های دیگر در کنارشان داشته باشند، همسرم هر روز صبح زود از منزل خارج میشود، ۱۲ ساعت در بیمارستان و تحت فشار شدید روحی و جسمی کار میکند، در طول روز نه آب می‌نوشد و نه غذا می‌خورد، هم از ترس سلامتی و هم برای اینکه تا جای ممکن نیاز به رفتن به دستشویی و تعویض لباس محافظ نداشته باشد. وقتی به خانه می‌رسد با لباس داخل حمام می‌رود و دوش میگیرد و تا جای ممکن به فرزندانمان نزدیک نمیشود. در همین مدت کوتاه ۹ کیلو لاغر شده، خسته و فرسوده، هر روز با آرزوی اینکه کاش امروز بیماران کمتری بستری شوند و کاش بیماران کمتری فوت کنند، کاش مردم بیشتر مراعات کنند و کاش دولت بیشتر سختگیری و به مردم محتاج کمک کند، از خانه خارج میشود. و شب‌ها در منزل برای پدرها و مادرهایی که چند روز از آنها مراقبت کرده، بیمارانی که آرزوهایشان را برایش تعریف کرده‌اند، مادری که میخواهد زنده بماند تا دامادی پسرش را ببیند، افرادی که همسرم بهشان قول داده که درمان می‌شوند و نگران نباشند، اما جزو فوتی‌های آن روز بودند عزاداری میکند. امروز ۲۳ فروردین، من هم بعد مدتی قرنطینه به سر کارم رفتم، خیابانهای اصفهان بسیار شلوغ بود، انگار که هیچ اتفاقی رخ نداده! اما بعدازظهر وقتی از سر کار به منزل برمیگشتم، در حاشیه رودخانه شوکه شدم، پارکها پر از آدم بود، در خیابان کنار رودخانه ترافیک بود و هیچ جایی برای پارک خودروها نبود، مردم به پارکها هجوم آورده بودند، فارق از تمام هشدارها. با دیدن این صحنه، دلم برای همسرم، فرزندانم و خودم سوخت. چرا که انگار مردم تصمیم گرفته‌اند که با رعایت نکردن شرایط مراقبتی، هر طور شده بیمار شوند و دیگران را بیمار کنند. آیا اینهایی که امروز در پارکها تفریح میکردند، می‌توانند شرایط خانواده من و خانواده هزاران پزشک و پرستار دیگر را‌ درک کنند؟ دست در دست فرزندانشان به تفریح در پارک پر ازدحام رفته‌اند و آنروز که در بستر بیماری در بیمارستان هستند، انتظار هر گونه از خودگذشتگی از افرادی چون همسر بنده را دارند، فارق از اینکه همین الان که شما در پارک تفریح میکنید، کادر درمانی کشور دیگر بریده است، خسته و بی روحیه هستند، و برعکس آنها از شما انتظار دارند که با کمی از خودگذشتگی!!! با ماندن در منزل و استراحت کردن کمک کنید هر چه زودتر این رشته به انتها برسد. اگر به خودتان رحم نمی‌کنید، به ما رحم کنید، دیگر توان ادامه به این شکل را نداریم، لطفاً در خانه بمانید.