آیت‌الله العظمی سیدعلى میبدى معروف به «علامه میبدى» فقیه، اصولى، شاعر، لغت‌دان و از علماى نامدار قرن سیزده و چهاردهم هجرى است. ایشان براى تحصیل به عتبات عالیات و شهرهای سامرا و کربلا رفت و از محضر بزرگانی چون شیخ عبدالحسین تهرانى معروف به شیخ العراقیین و مرحوم فاضل اردکانى بهره برده به درجه اجتهاد رسید. میبدی چندی بعد به کرمانشاه رفت و به ترویج دین و مبارزه با انحرافات اجتماعی پرداخت. ایشان حد شرابخواری را بر شاه‌زادگان قجری اجرا کرده و در تنویر افکار عمومی نسبت به این گناه بسیار موفق بود. ایشان با شیادانی که از ساده‌دلى و پاکى مردم استفاده کرده و به نام فال‌گیرى و... از مردم پول‌هاى کلان مى‌گرفتند، مبارزه کرد. اما مهم‌ترین اقدام ایشان مبارزه با غلات بود. به تصریح ایشان در لحظه ورود به کرمانشاه نزدیک به دوسوم مردم کرمانشاه و اطراف آن علی‌اللهی بوده و یا با آنان همراهى مى‌کردند. با روشنگری‌های ایشان بسیارى از مردم از این فرقه‌ى باطل دست برداشتند و هواداران این فرقه به اقلیت مبدل شدند. علامه میبدى از علماى پر تألیف است 65 اثر در موضوعات متنوع ادبی، کلامی، فقهی نگاشته است. سرانجام این عالم مجاهد در تیرماه 1274 شمسی (محرم 1313) دار فانی را وداع گفت پیکر مطهرش پس از تشییعی باشکوه در کرمانشاه در نجف اشرف به خاک سپرده شد. @maosya