❓مقصرها کیستند: 💔سرگشته و بیچاره و با حال خرابیم 💔سرچشمه‌ی آبیم، به دنبال سرابیم 🔰کسانی‌که موذیانه یا ناشیانه و به بهانه «دست‌رسی آزاد مردم به اطلاعات جهانی»، میلیون‌ها نفر از مردم ما را، بدون هیچگونه هشدار ضروری و بدون روشنگری نسبت به خطرات موجود در پلتفرم‌های بیگانه (پایگاه‌های اطلاعات عملیات) و شبکه‌های ناشناس اجتماعی (اسارت‌گاه‌های شکنجه روحی)، «سرسپرده» کردند تا اطلاعات پیدا و پنهان یکایک آنها، در اختیار دشمنان بشریت قرار گیرد و «کم‌تجربه‌ها»، نادانسته به اسارت اشرارصهیونی درآیند، قطعاً مجرمان ردیف اول هستند: ➕همان‌ها که اعتماد به بیگانگان و از خودبیگانگی را بسترسازی کردند؛ در سونامی دروغ‌پراکنی و شبهه‌افکنی (از مبداء ۴۷ کشورجهان)، بر اصول عقاید و باورهای الهی افراد ما هجوم آوردند؛ هنجارها و ارزش‌های اخلاقی را در سیلاب دریدگی و برهنگی و هرزگی، لجن مال نمودند؛ و با جنگ شناختی و عملیات روانی، تصمیمات منتخبان را در دهه گذشته غالباً به سوی گزینش مخالفان «ولی‌فقیه» سوق دادند تا وادادگی و ناکارآمدی و هرج و مرج بر مملکت حاکم شود؛... همگی آنان از مقصران اصلی تضعیف روحیه مردم و شکل‌گیری فعلی«حال بد ما» هستند. ➕البته رسانه‌ملی در کارویژه‌های اصلی‌خود اشکالات فراوان داشته و نسبت به افشای خطرات بالفعل و بالقوه‌ی فضای مجازی و تشریح «سود و زیان» اینترنت نیز، کم‌کاری بسیار دارد. ➕نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی که به بهانه «کرونا»، حدود پانزده میلیون نوجوان و جوان را به گوشی‌های رابط اشرار جهانی معتاد و واگذار کردند، اما نسبت به آسیب‌های مستقیم و غیرمستقیم، «این‌رابط‌ها»، هیچگونه احساس مسئولیتی نکردند، مسئولند. ➕خانواده‌هایی که به مسائل مادی سرگرم بودند و بچه‌ها را به واقعیات پلید و پلشت سلطه‌گران جهانی آشنا نکردند، زیان جبران‌ناپذیری، هم تحمیل کرده و هم متحمل شده‌اند. ➕روحانیتی که مساجد را از کانون بصیرت‌افزایی و مرکز فعالیت جوانان و نوجوانان جامعه، تبدیل کردند به «نمازخانه سالمندان»، در پیشگاه خدا و خلق، مؤاخذه خواهند شد. ✍️اما فراتر از بحث ضرورت «مدیریت اینترنت و فضای مجازی» با اولویت ایجاد «شبکه ملی اطلاعات و تقویت پلتفرم‌های داخلی» و نیز ایجاد «شبکه امن مجازی برای کشورهای مستقل و مشترک‌المنافع»، چهار نقد جدی وجود دارد که دشمنان ایران را به مرور صاحب نفوذ کرده تا با بیگاری کشیدن از اذهان و «اسارت روانی بخشی از مردم» در راستای ایجاد آشوب و اغتشاش، با عنوان «مرگ با هزار خنجر» علیه مملکت اسلامی ما مستعد باشند: 1️⃣ مدیریت‌های فرهنگی کشور، اصولاً «نقش تعیین کننده دشمنان» را در برنامه‌ریزی‌های خود هیچگاه لحاظ نکرده و نمی‌کنند؛ در حالی‌که همواره به تجربه مشاهده کرده‌اند که غالباً همه‌ی تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های مسئولان فرهنگی‌ما را دشمنان‌ما «خنثی‌سازی» کرده و اغلب به «نقضِ غرض» تبدیل کرده‌اند. 2️⃣ عملکرد مدیریت‌های فرهنگی و رسانه‌ای کشور، بویژه از یک منظر، غیرقابل اغماض می‌باشد، زیرا که ما همیشه در برابر اقدامات دشمنان در عرصه فرهنگ و هنر و رسانه، «غافلگیر» می‌شویم و ظاهراً در این زمینه‌ها هیچ‌گونه آمادگی و برنامه بازدارندگی نداریم. 3️⃣ مجموعه مدیریت‌های نظام اسلامی، هرگز «دشمنان را در خانه خودشان» مهار نمی‌کنند و آن‌قدر به آنها مهلت می‌دهند تا ما را در خانه‌ی خودمان مورد تهاجم فرهنگی و رسانه‌ای قرار دهند و ما صرفاً بعد از مدتها «انفعال»، از خودمان دفاع کنیم. 4️⃣ رسانه‌های ما، نه فقط نگاه جهانی ندارند و در مقابل گستره جهانی دشمنان، هیچ طرح و برنامه‌ای را دنبال نمی‌کنند، بلکه از نیروهای فراوان انقلاب اسلامی در داخل و خارج، بهره‌گیری لازم را انجام نمی‌دهند و هرکدام، به محدوده‌ی تحلیلگران محفلی خود اکتفا می‌کنند ✍پایان قسمت سوم... ادامه دارد... محمدعلی رامین هشتم آذرماه ۱۴۰۱ eitaa.com/maramin ایتا splus.ir/mohammadali_ramin سروش