💠امام خمینی (ره) در تقریرات فلسفی در تفسیر آیه 30 سوره بقره: اِنِّی جَاعِلٌ فِی الاَرْضِ خَلِیفَةً آورده اند: «نبی... بايد كسى باشد كه بتواند حقايق را از عالم غيب مشاهده كرده و گرفته و در عالم شهود و كثرت بسط دهد و به ديگران برساند و اين بدون اينكه هر دو وجهه قلب به طرف شهادت و غيب باز باشد، تحقق نمى‌پذيرد. و معناى‌ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً هم همين است. نه اينكه جعل خلافت اعتبارى باشد؛ چنانكه افرادى را منصوب نمودند با اينكه به هيچ وجه قابليت خلافت نداشتند؛ چون حقيقت و ماهيت نبوت و ولايت كشف الحقايق و بسط الحقايق است، هر كه اين طور باشد و قلب صاف و محكم و قوى داشته باشد، نبى است و هر كس در اين كشف و بسط حقايق كامل‌تر باشد، نبوتش هم كامل‌تر است. انبياى سلف، هم كشف داشتند و هم بسط، اما نه به طور اطلاق، بلكه فى الجمله، چون در اين معنى مختلف بودند؛ چنانكه اولى العزم، كشف و بسط حقايق را بيشتر داشتند و وجود نازنين احمدى صلى الله عليه و آله و سلم كه «كشف تام و بسط تمام و تام» داشت، خاتم شد و خاتم پيامبران گرديد؛ يعنى به آن نحوى كه ممكن است حقيقت كشف شود، براى حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و سلم كشف بود و به آن مقدارى كه ممكن است حقايق بسط شود براى حضرت بسط نمود و لذا ديگر ممكن نيست كشف و بسط، اتمّ از اين باشد تا نبوت ديگرى حاصل آيد. 🔺️ تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۳۵۱ @mardomegarmsarr