ترانه «چک چک باران بهاری» با صدای بسیار دلنشین پسر بچه‌ پنج ساله از کشور ازبکستان. گفته می شود این ترانه بسیار زیبا در اندوه فراق و جدایی سرزمین های فارسی زبان شمال شرقی ایران شامل ازبکستان (۴۴٧٫١٠٠ کیلومتر مربع)، تاجیکستان (١۴١٫٣٠٠ کیلومتر مربع)، ترکمنستان (۴٨٨٫١٠٠ کیلومتر مربع)، بخش های ضمیمه شده به قزاقستان (١٠٠٫٠٠٠ کیلومتر مربع) و بخش های ضمیمه شده به قرقیزستان (۵٠٫٠٠٠ کیلومتر مربع) جمعاً ١٫٢٢۶٫۵٠٠ کیلومتر مربع، که توسط روس ها از ایران جدا شدند. سروده شده است شاعر و آهنگساز این ترانه مشخص نیست؛ ولی گفته می‌شود در زمان جدایی سرزمین‌های شمالی ایران و واگذاری آنها به روسیه با آه و افسوس توسط شاعر ساخته شده است. عهدنامه‌ای که باعث جدایی فارسی‌ زبانان اطراف دریای مازندران از سرزمین مادری شان یعنی ایران شد. پیمان آخال در سال ١٨٨١ میلادی در نزدیکی نوروز و فصل بهار بین ایران و روسیه منعقد شد . این ترانه سینه به سینه تا امروز توسط مردم محلی زمزمه شده و تا کنون ماندگار شده است.