🔺کشور، رئیسجمهور پرکاری میخواهد که بداند باید در چه جهتگیری حرکت کنیم. پرکاری بدون فهم جهتگیریها و اولویتها باعث شده در دورههای مختلف کشور یا گرفتار حرکتهای زیگزاگی یا حتی انحرافهای اساسی بشود، یا در سودای انجام انبوهی کار خوب، در نهایت هیچ کار واقعی انجام نشود.
🔺یک پای تشخیص درست، فهم مبانی است که با چه عینکی به مسائل نگاه و اولویتسنجی میشود. یک پای آن در شناخت درست داشتن از مسائل و اشراف داشتن به آنها و فهم از جریانهای مختلف کارشناسی داشتن است. عملگرایی کور، شاید به درد دوربین بخورد، اما دردی از مردم و کشور حل نخواهد کرد.
🔺امام صادق (ع): کار کننده بدون بصیرت و شناخت، مانند کسی است که در مسیر غلط میدود و تندی حرکت جز به دور شدن بیشتر او از مقصد نمیانجامد. اَلْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ اَلطَّرِيقِ لاَ يَزِيدُهُ سُرْعَةُ اَلسَّيْرِ إِلاَّ بُعْداً.
🔺کشور در سطح ریاست جمهوری، احتیاج به مدیر اجرایی و راهبردی دارد نه مدیر پروژه ای و پیمانکار و بنگاه دار و یا مدیربخشی و جزئی! رئیسجمهور هم باید بدود، هم باید تشخیص بدهد و تصمیم درست بگیرد، هم باید بتواند نگاه راهبردی و از بالا و فرابخشی داشته باشد. وگرنه کشور به پیش نخواهد رفت.
@marghoomat