از بس‌که علی بود و ولی بود به واللّه در سایه‌ی اسمش همه را پست نگه داشت نازم به دهانم که به شادی و به غصّه یک عمر علی گفت و مرا مست نگه داشت پرونده‌ی اعمال مرا دید و خوشم که؛ حتی اگر از روی غضب بست، نگه داشت تا دید که من گریه‌کن فاطمه هستم می‌خواست مرا خط بزند، دست نگه داشت ✍شاعر: استاد از دلیجان (س) @markaziirib