و همچنین افراد دیگری مانند : پنهان کننده حقائق و متمرد و لجوج و نسبت دادن فحشاء به کسی و .... که به خاطر طولانی نشدن مطلب از بیان آن صرف نظر کردم ولی شما با یک سرچ کوچک در موتورهای جستجوگر به راحتی می توانید همه ی آنها را ببینید. پس دیدیم که لعن در قرآن بسیار آمده و جزء دین است و اگر شیعه بعضی از افراد خاص را لعن می کند به این دلیل است که میگوید ملاک لعن در او وجود دارد مثلا کافر بوده یا پیامبر را اذیت میکرده یا حضرت زهراء سلام الله علیها را اذیت می کرده و بقیه ملاکات. نکته مهمتر این است که تبری در واقع یعنی زدودن زنگارهای دل برای اینکه ولایت در آن جای بگیرد چرا که ولایت به هر دو معنا (چه دوستی و چه سرپرستی) در ظرفی که زنگار دارد ، جای نمی گیرد. پس باید مراقب بود که تبری از روی هوای نفس نباشد و مقدمه ای باشد برای ولایت. ✍نکته سوم: حال که فهمیدیم لعن جزء دین است سوال دیگری مطرح است که: چگونه لعن بکنیم؟؟ باید در چگونگی لعن کردن دقت کرد چرا که دیده می شود بعضی از افراد در مجالس نه ربیع یا به اصطلاح عید الزهراء به مقدسات برادران اهل سنت توهین می کنند و آنها را سب و یا دشنام و یا فحش می دهند که در شأن کسی که پیامبر را ناظر بر اعمال خود میداند و همیشه خود را در محضر حضرت زهراء می داند بعید است که چنین الفاظ رکیکی را به زبان جاری کند و حساب اینها را باید از شیعه و عقائد شیعه جدا کنند چرا که به عقیده شیعه به فرموده قرآن در سوره انعام آیه 80 که فرمود : · " وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ " *و آنها را که کفار به جاى خدا مىخوانند (مانند بتها و اجنّه) دشنام ندهید که آنها نیز از روى عداوت و نادانى به خدا دشنام دهند. این گونه ما براى هر گروهى کردارشان را آراستیم، سپس بازگشت آنها به سوى پروردگارشان است، پس آنها را از آنچه (در دنیا) انجام مىدادهاند آگاه خواهد نمود* و حضرت علی علیه السلام در خطبه 197 نهج البلاغه می فرمایند : ( زمانی که در جنگ صفین افراد ایشان به معاویه و شامیان دشنام می دانند )" انی اکره لکم ان تکونوا سبابین " * من خوش ندارم که شما مردمانی دشنام گو باشید* و در روایات ، بسیار از این کار( سب و دشنام و فحش) نهی شده است : " إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجـَنَّةَ عَلَی کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِیٍّ قَلِیلِ الْحَیاءِ لَا یُبَالِی مَا قَالَ وَلَا مَا قِیلَ لَهُ فَإِنَّکَ إِنْ فَتَّشْتَهُ لَمْ تَجِدْهُ إِلَّا لِغَیَّةٍ أَوْ شِرْ کِشَیْطَان" *خـداوند بهشت را بر هر فحّاش بی آبرو و کم شرمی که باکی از آنچه گوید و آنچه به او گویند ندارد حرام کرده است ، زیرا اگر درباره او کنجکاوی و بازرسی کنی یا از زناست یا شیطان در نطفه او با پدرش شریک است* بحار الانوار ج60 ص207 " إِیَّاکُمْ وَالْفُحْشَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَا یُحِبُّ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ " * از فحش بر حذر باشید زیرا خدای تعالی ناسزا گوی بد دهن را دوست ندارد* بحارالانوار ج76 ص110 " وَ لَا تَتَکَلَّمُوا بِالْفُحْشِ فَإِنَّهُ لَا یَلِیقُ بِنَا وَلَا بِشِیعَتِنَا وَإِنَّ الْفَاحِشَ لَا یَکُونُ صَدِیقاً " *در کلامتان از فحش استفاده نکنید چرا که فحش و بدزبانی زیبنده ما خاندان و شیعیان ما نیست و انسان فحاش شایستگی و لیاقت دوستی را ندارد* مستدرک الوسائل ج12 ص82 و بسیاری از این قبیل روایت ها که به شدت در مقابل سب و دشنام و فحش ایستاده و این کار را از مذهب تشیع و اسلام به دور می داند. ✍نکته چهارم : در مورد بحث جنجالی لعن که می گویند با توجه به اینکه لعن امری است که موجب ولایت می شود ( چرا که لعن مصداق بارز تبری است) پس بالاخره کسی را که آن ملاک های لعن را دارد ، لعن بکنبم یا نکنیم؟؟؟ الف: همیشه مقتضای زمان خیلی از احکام را تغییر می دهد مثلا در یک زمانی فردی که مستطیع شده ، حج رفتن برای او حرام می شود. یا قمه زدنی که مستحب بوده ، در یک زمانی حرام می شود. و بسیاری از همین قبیل که مواردش خیلی زیاد است و اگر بخواهیم زمان الان را نگاه کنیم کسی را با بصیرت تر از رهبرمان امام خامنه ای پیدا نمی کنیم در عین حال ایشان فرمودند لعنی که موجب تفرقه بین مسلمانان و موجب کشته شدن بعضی از شیعیان مظلوم می شود مشکل دارد.