روابط عمومی مرزبانی فراجا*مرزمقدس*
حیف و صد حیف‼️  زمانی را باعطر می شناختیم  با گره خورده زیر گلویش، با و متانتش با و سکوتش،   با حیایی که  زن و مادر بودنش را صد چندان زیباتر می کرد.  با کودکی که با زیر چادرش میگرفت تا مبادا از باد حوادث  آسیبی ببیند و دست کودکی دیگر  که گره خورده بود به لای چادرش  و سرشار  بود از حس زیبای    چه شد بر ما؟  به کجا می رویم⁉️ چادرها که کنار رفت واژه ی  مادر هم سقوط کرد در پرتگاه بی اصالتی در چاله ی از مادر مژه هایی چسب زده ناخن هایی کاشته شده و صورتی رنگی باقی ماند  که نه رنگی از داشت نه رنگی از   هم از آغوش مادر محو شد جایش سگی فانتزی با هزینه ای گزاف جانشین شد❗️  پیراهن گلداری که زمانی تمام وجود مادر را مزین و مستور میکرد آب رفت عریانی و بدن نمایی شد هنر‼️   ، شد کلاس‼️ ، شد آزادی‼️ و آغوش ، شد آغوش رایگان( ز ز آ )‼️ براستی بهشت زیر پای کدامین مادر است⁉️ و کدام  از دامن چنین زنانی به خواهند رسید⁉️ آیا وقت آن نرسیده که واژه ی زیبای مادر و  را با و حریم ، حرمت دهیم ⁉️ و جای این  اهریمنی ، اندکی سرشتِ الهی خود را پرورش دهیم و با  به خود ارزش دهیم⁉️ حواسمان باشد: آغوش در انتظار همه ی ماست   و این چند صباحی بیش نیست و نظاره گر ماست..
136 مشاهده