‍ 📌اندر احوالات جنگ ۶ روزه 🔹جنگ شش روزه یا همان جنگ ژوئن، بین اسرائیل و کشورهای عربی رخ داد. این جنگ که پس از جنگ ۱۹۴۸ و ۱۹۵۶، سومین جنگ اعراب با رژیم صهیونسیتی بود، با پیروزی این رژیم به پایان رسید. 🔹ماجرا از جایی آغاز شد که خبری به دست جمال عبدالناصر رییس جمهور مصر، رسید مبنی بر اینکه اسرائیل عزم حمله به خود گرفته. بنابراین تصمیم گرفت نامه‌ای به سازمان ملل بزند مبنی بر اینکه این سازمان نیروهای خود که از سال ۱۹۵۶ در صحرای سینا (مرز حایل بین مصر و اسرائیل) مستقر هستند را خارج کند تا در صورت حمله احتمالی به مصر نیروهای این کشور در مرز حضور داشته باشند. این شد که نیروهای سازمان ملل که غالباً از کشورهای هند و یوگسلاوی و کانادا بودند، از منطقه مدنظر خارج شدند. نیروهای مصری هم در کانال سوئز و مرز با غزه و حوالی سینا مستقر شدند. 🔹مصر که قصد حمله و آغاز حنگ را در ذهن نداشت و بدنبال رهایی از اسرائیل با استفاده از فشارهای اقتصادی بود، تنگه تریا را بست. (تنگه تریا از نظر اقتصادی به جهت ورود نفت به اسرائیل برای این رژیم حائز اهمیت بود. همچنین این تنگه تنها راه ارتباطی بین اسرائیل با قسمت جنوبش بود) رسانه‌های وقت حاکم بر جو خبری جهان بر این اساس خبر منتشر میکردند که اسرائیل قصد حمله نداشته و این مصر بود که جرقه شروع جنگ را زد. اما خود سران اسرائیلی از جمله اسحاق رابین (وزیر جنگ اسرائیل)، ژنرال برلیو (معاون ستاد مشترک ارتش اسرائیل)، مناخیم بگین (نخست‌وزیر و وزیر دفاع اسرائیل) بعدها اعتراف کردند که اسراییل استارت جنگ را زده است. 🔹با بسته شدن تنگه و خروج نیروهای صلح سازمان ملل، بالاخره اسرائیل صبح ۵ ژوئن ، با به پرواز درآوردن ۲۰۰ جنگنده، جنگ را شروع کرد. در آغاز مصری‌ها که انتظار شروع جنگ با نیرو هوایی را نداشتند یکّه خورده و کاملا سردرگم عمل میکردند. به حدی که نیروهای هوایی این کشور فقط ۴ ساعت زمان نیاز داشت تا از میان برود. اردنی‌ها برخلاف رجزهای قبل جنگ که ادعای فتح ۳ روزه تل‌آویو را داشتند، چندان تمایلی به حضور در جنگ نداشتند اما در ساعات اولیه با اینکه از نیرو هوایی ضعیفی به نسبت نیرو زمینی خود بهره‌مند بودند با رهگیری جنگنده‌های اسرائیلی آن‌ها را از برخی اهدافشان دور کردند. اسراییل در بحث مناطق اردن توانست کرانه باختری رود اردن را به تصرف خود در بیاورد. (شاه اردن فردی ترسو بود) 🔹سوریه نیز در آغاز تمایل نداشت به جنگ ورود پیدا کند اما پس از شکست نیرو هوایی مصر، به میدان آمد اما تا صبح ۶ ژوئن، بیش از ۷۰ درصد نیروی‌های هوایی‌اش از بین رفت. اسرائیل پس از مشاهده دستپاچگی سوریه، به فکر گرفتن بلندی‌های جولان افتاد. سوریه به اسرائیل اعلام آتش بس کرد اما موشه دایان (وزیر دفاع اسرائیل) که سوریه را عامل تنش‌های قبل جنگ می‌دانست، علاوه بر فتح جولان، قصد مجازات این کشور را نیز در سر داشت. و این اتفاق هم افتاد و بلندی‌های جولان به بسته فتوحات اسرائیل یعنی صحرای سینا، کرانه باختری اردن، نوار غزه و شهر قنیطره اضافه شد. بد نیست از نقش ایران هم در این جنگ گفته شود. 🔹ایران در زمانی که اسرائیل در تحریم نفتی کشورهای عربی به سر می‌برد، تنها کشوری بود که می‌توانست به این رژیم نفت بفروشد. با شرایط پیش آمده، ایران تولید نفت خود را بالا برد و پول خوبی به دست آورد. البته ایران مراقب بود که کشورهای عربی از امورات فروش نفت به اسرائیل تا حد ممکن آگاه نشوند. در بحث ساپورت ژورنالیستی ایران از جنگ هم بد نیست بدانید که روزنامه‌های کیهان و اطلاعات از سمت آمریکا و اسرائیل حمایت مالی میشدند تا روز جمعه (روز تعطیل روزنامه) اخبار جنگ را کار کنند. در نگاه اولیه به آمار جنگ قبل از شروع و اتکا به آن در جهت حدس گروه پیروز جنگ، شاید غالبا اشتباه پیش‌بینی کنند. شاید این بار بهتر باشد خود اعداد نویسندگی کنند!👇 قبل شروع جنگ: تعداد نیرو: اسرائیل ۱۰۰ هزار نفر اعراب ۵۴۷ هزار نفر پس از جنگ: اسیر: اسرائیل ۱۵ اعراب ۶۲۰۰ کشته: اسرائیل ۹۵۰ اعراب ۱۷ هزار نفر از عوامل مهم شکست اعراب: _نیروی هوایی قوی رژیم صهیونسیتی _رسیدن اطلاعات غلط درباره توان هوایی اسرائیل به مصر _انتخاب فرماندهان اعراب مخصوصا مصر بر حسب روابط نزدیک با سران کشورهایشان، نه قدرت و توان نظامی (به طور مثال هنوز برخی از نیروهای ارتش مصر در سینا سالم بودند و توان ایستادگی در مقابل دشمن را داشتند اما وزیر دفاع مصر (حکیم عامر) فورا دستور عقب نشینی داد و عملا جلوی نیرو هوایی اسرائیل خالی شد) 🔹پس از پایان جنگ هم سازمان ملل طی نامه‌ای از اسرائیل خواست تا صحرای سینا را ترک کند که بر خلاف سال ۱۹۵۶ این کار را نکرد. (اسرائیل طی ۳ روز صحرای سینا را اشغال کرد اما بدلیل فشار سیاسی مجبور به ترک آنجا شد) ✍️ محسن میرزمانی