🌸🌸🌸🌸🌸
بگرد نگاه کن
پارت457
—مادر شدنت مبارک عزیزم.
با دهان باز نگاهش کردم.
—چی؟!
خندید.
—معمولا خانم خونه این خبر رو به آقای خونه می ده ولی مال ما برعکس شده، مثل بقیه ی کارامون.
هنوز با دهان باز نگاهش می کردم.
—منظورت چیه؟! نمی فهمم چی می گی؟!
پاکتی که دستش بود را به طرفم گرفت.
—دکتر گفت کمبود ویتامین دی داری، یه کمم کم خونی. خدا رو شکر مشکل دیگه ای نداری. نگفته بودی واسه بارداری هم آزمایش داده بودی؟!
دکتر گفت بارداری.
پاکت را به ضرب از دستش گرفتم و بازش کردم.
—جواب آزمایش من دست تو چی کار می کنه؟!
—تو گل فروشی جا گذاشته بودمش، به خاطر همین برگشتم که برش دارم. دیدم مادر بچه مات و مبهوت جلوم وایساده و داره نگام می کنه. بعدم حالا ندو کی بدو! به فکر خودت نیستی به فکر اون بچه ی بیچاره باش عزیزم! اول کاری این قدر ازش کار نکش.
با لکنت گفتم:
—واقعا!...من...من...دارم مادر می شم؟!
با لبخندی پهن و چشمانی ذوق زده سرش را تکان داد.
—آره، منم دارم بابا می شم. حالا این مامان خانم، نمی خواد این گلا رو از دست بابای بچه بگیره؟
بغض کردم.
—من گیج شدم. اما چرا گل فروشی بیمارستان؟!
کلافه گفت:
—مگه به نرگس خانم نگفته بودی می خوای بری جواب آزمایشت رو بگیری؟ خب اونم به من زنگ زد و اطلاع داد.
منم نگران شدم و زودتر از تو رفتم، جواب رو گرفتم. همون جا هم به یه دکتر نشون دادم.
دلم می خواست همون طور که خودم غافلگیر شده بودم تو رو هم غافلگیر کنم. گفتم برات گل بخرم و بهت زنگ بزنم هر جا بودی بیام دنبالت. سر راهم دیدم اون جا خیلی گلای قشنگی داره، خب رفتم خریدم.
فقط نفهمیدم، تو چرا من رو دیدی مثل جن زده ها فرار کردی؟!
گل را در قفسه ی کمد بچه ها گذاشت و زمزمه کرد:
—دستم خشک شد. مثل این که مامان بچه هنوز تو شوکه.
به خاطر آن همه فکرهای نامربوطی که در موردش از ذهنم گذشته بود شرمنده نگاهش کردم و بغض کردم.
صورتم را با دست هایش قاب کرد.
—دیگه چیه؟ اگر به خاطر هلما ناراحتی برای رستا خانم توضیح دادم؛
من اصلا پیش هلما نرفتم. از همون روز اول با برادرم و نرگس خانم مشورت کردم. قرار شد نرگس خانم بره پیش هلما و کمکش کنه.
ساره رو هم هر دفعه با یه نقشه ی از پیش تعیین شده از بیمارستان دورش کردیم که بویی نبره.
البته همه ی این نقشه ها کار نرگس خانم و میثاق بود. قبلا بهت گفته بودم که داداشم استعداد بازیگری داره، وگرنه به من بود الان دوتا زن داشتم.
با مشت به سینه اش زدم و دستانم را دور کمرش حلقه کردم و سرم را روی سینه اش گذاشتم. اشک هایم را که دیگر طاقت ماندن نداشتند رها کردم.
—معذرت می خوام، من اشتباه کردم. امروز در موردت خیلی فکرای بدی کردم. اصلا کارم از اول غلط بود.
او هم مرا محکم در آغوش گرفت و موهایم را بوسه باران کرد. حال و هوای مان عجیب بود. انگار خودمان را از هم دریغ و تحریم اجباری کرده بودیم و حالا به این وصلت مشتاق!
دست زیر چانه ام برد و صورتم را بالا آورد. نی نی چشمانش، روی تمام اعضای صورتم حرکت می کرد.
—در بلا هم می چشم لذات او...
اگه بدونی چقدر دلم برات تنگ شده بود.
به چشم هایش نگاه کردم و با بغض گفتم:
—مات اویم مات اویم مات او.
دستم را گرفت و روی تخت بچه ها نشستیم. سرم را زیر انداختم.
—علی! یعنی اون غذا خریدنا، اون عدالت رعایت کردنا، تو اتاق مطالعه خوابیدنا همش الکی بود؟!
چشم هایش را با طرحی از لبخند، باز و بسته کرد.
—اون خوش تیپ کردنامم از روی عمد بود.
مشتم را دوباره بر روی سینه اش کوبیدم.
—خیلی بد جنسی! می دونی چقدر حرص خوردم؟
—اِ... چه زورشم زیاد شده ها، خب اگه اون کارا رو نمی کردم الان این سبد گل واقعا مال یکی دیگه بود.
گل را برداشت و مقابلم گرفت.
اشک هایم را پاک کردم و لبخند زدم. گل ها را گرفتم و زمزمه کردم:
—خدا رو شکر که اینا رو واسه من خریدی.
خندید.
—برای مامان و نی نی تو راهیش.
نگاهش کردم.
—می گم چطور هلما به ساره چیزی نگفته؟
—دیگه همه ی اینا مهارت نرگس خانم بوده.
الانم آدرس دادم بیاد این جا تا همه چیز رو برات توضیح بده.
—خب می رفتیم خونه حرف می زدیم. چرا بنده ی خدا، این همه راه رو بیاد این جا؟
—آخه می خواستم خواهرتم در جریان باشه.
ماشاءالله رستا خانم بر عکس تو وقتی قاطی می کنه خون جلوی چشمش رو می گیره. تا حالا حتی صدای بلند ازش نشنیده بودم. معلومه خیلی دوستت داره ها!
حسابی عصبانی شده بود.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸