❌ حتی تار موی شیعه فاسد هم، با عابد مخالفین قابل مقایسه نیست؛ شاهدش خشم مولاست ● عبداللّٰه بن ابى يعفور گويد: به امام صادق عليه‌السلام عرض كردم: «إِنِّي أُخَالِطُ النَّاسَ فَيَكْثُرُ عَجَبِي مِنْ أَقْوَامٍ لَا يَتَوَلَّوْنَكُمْ وَ يَتَوَلَّوْنَ فُلَاناً وَ فُلَاناً لَهُمْ أَمَانَةٌ وَ صِدْقٌ وَ وَفَاءٌ وَ أَقْوَامٌ يَتَوَلَّوْنَكُمْ لَيْسَ لَهُمْ تِلْكَ الْأَمَانَةُ وَ لَا الْوَفَاءُ وَ الصِّدْقُ»؛ من كه با مردم رفت و آمد دارم بسيار تعجب ميكنم از مردمى كه از شما پيروى نمي‌كنند و به دنبال فلان و فلان [اولی و دومی] ميروند ولى امين و راستگو و با وفايند، و مردمى هستند كه به دنبال شمايند، ولى امانت و وفاء و راستگوئى آنها را ندارند. ● امام صادق عليه‌السلام راست نشست و با خشم و غضب به من متوجه شدند، سپس فرمودند: «لَا دِينَ لِمَنْ دَانَ اللَّهَ بِوَلَايَةِ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اللَّهِ وَ لَا عَتْبَ عَلَى مَنْ دَانَ بِوَلَايَةِ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اللَّهِ» 👈 هر كه خدا را با پيروى از امام ستمگرى كه از جانب خدا نيست ديندارى كند، دين ندارد، و در مقابل سرزنش نيست بر كسى كه با پيروى از امام عادل از جانب خدا ديندارى كند. ● عرض كردم: آنها دين ندارند و بر اينها سرزنشى نيست‌؟! فرمودند: آرى آنها دين ندارند و بر اينها سرزنشى نيست. ● سپس فرمودند: مگر قول خداى عز و جل را نمى‌شنوى‌؟ «اَللّهُ وَلِيُّ اَلَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ اَلظُّلُماتِ إِلَى اَلنُّورِ» (خدا كارساز كسانيست كه ايمان آورده‌اند و از ظلمات بنورشان ميبرد) يعنى از ظلمات گناهان به نور توبه و آمرزششان ميبرد، بواسطه پيرويشان از هر امام عادلى كه از جانب خداست. و باز فرموده است: «وَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ اَلطّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ اَلنُّورِ إِلَى اَلظُّلُماتِ» (و كسانى كه كافر شده‌اند كار سازشان طغيانگران سركشند كه از نور به ظلمتشان ميبرند) مقصود از اين آيه اينست كه آنها نور اسلام داشتند، ولى چون از هر امام ستمگرى كه از جانب خدا نبود پيروى كردند، بواسطه پيروى او از نور اسلام به ظلمات كفر گرائيدند، سپس خدا براى ايشان همراه بودن با كفار را در دوزخ واجب ساخت «آنها دوزخيانند و در آن جاودان باشند.» 📚 الکافی؛ ج۱؛ ص۳۷۵ (بَابٌ فِيمَنْ دَانَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَيْرِ إِمَامٍ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُه‏)‌