زلال وحی: محضر خداوند(1) «وَ ما تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوداً إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَ ما يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ» (یونس/61) «و (تو) در هيچ حال (و انديشه‌اى) نيستى و هيچ بخشى از قرآن را نمى‌خوانى و (شما مردم) هيچ عملى را انجام نمى‌دهيد، مگر هنگامى‌كه وارد آن (كار) مى‌شويد، ما بر شما گواهيم و هيچ چيزى در زمين و آسمان از پروردگار مخفى نمى‌ماند، حتى به اندازه سنگينى ذره‌اى و نه كوچكتر از آن و نه بزرگتر، جز آنكه در كتاب روشن ثبت است.» (منبع: تفسير نور) نکته ها 1.«كِتابٍ مُبِينٍ»، لوح محفوظ يا علم وسيع خداوند به همه‌ى موجودات هستى است كه هم اعمال انسان را شامل مى‌شود و هم اشياى كوچك و بزرگ را در زمين و آسمان. 2. امام صادق عليه السلام فرمود: هرگاه پيامبر اين آيه را مى‌خواند، به شدّت مى‌گريست. (منبع: تفسير نور) 🕌مسجد فاطمه زهرا سلام الله علیها: @masjedefatemehzahra