💠کرکس ها! ✍ به قلم محمدصادق طاهری لاشخور، پرنده بومی آمریکا است. عاشق مردار و گوشت گندزده! ساختار بدنش به گونه ای است که خیلی از میکروب ها و باکتری ها و قارچ های ناشی از عفونت را هضم می کند. اسید معده اش، مرگبارتر از سیاه زخم و وبا است و وقتی در دفاع از خود آن را به سمت جانور دیگر پرتاب می کند، او را به سرعت فراری می دهد و حتی می کشد! حاضر نیست در دسترس ترین صید را شکار کند. فقط چرخ می زند تا لاشه مرده و نیمه خورده ای را بیابد و بزم و عیش خود را با آن کامل کند. گفتیم لاشخور یا همان کرکس، پرنده بومی آمریکا است، اما تا بخواهید گله گله از این جانور در بازار ایران وجود دارد! لاشخورهایی که در بهترین حالت و با رعایت اخلاق کلام باید به آنها دلال بگوییم! دو هزار کیلومتر آن طرف تر، رژیم غاصب بیش از 15هزار تن یعنی 15میلیون کیلوگرم بمب جی بی یو را روی سر مردم غزه ریخته و هزاران نفر را شهید و زخمی کرده است، اما در این معرکه تلخ، معیشت خونین مردم فلسطین ، ذره ای تغییر نکرده است. پول همان پول است و نان، همان نان! ولی در تهران و 2000کیلومتر این طرف تر، یک مشت دلال و لاشخور در وانفسای غم و اندوهِ دردمندان، مشغول جمع کردن دلار و سکه و ارز و تیرآهن و میلگرد و یونولیت و روغن و برنج و چای و سیمان و کشک و نخود و لپه و خودرو و لاستیک هستند! صدای قهقه ی مستانه شان بلند شده و کیف می کنند از اینکه از خون به نون برسند. اقتصاد و سرمایه و فرهنگ و منش ما ایرادی ندارد. ایراد اصلی وجود همین لاشخورهایی است که همیشه از رنج و فلاکت دیگران سود برده و سالهاست دارند از این رهگذر نفرت انگیز کیسه خود را پر می کنند! این جیره خوارهای کرکس!