#صحیفه_سجادیه_جامعه پناه جستن از بلاها و اخلاق نکوهیده اَعُوذُ بِکَ مِنْ حَیَاهٍ غَرَضاً، وَمِیْتَهٍ مَثْلاً، وَمُنْقَلَبٍ نَدَماً، یٰا مَفْزَعِی اِذٰا اَعْیَتْنِی الْحِیَلُ، یٰا مَنْ عَفْوُهُ مُنْتَهَى الْاَمَلِ، وَفِّقْنِی لِخَیْرِ الْقَوْلِ وَالْعَمَلِ، اَعُوذُ بِکَ مِنْ صَفْقَهٍ خَاسِـرَهٍ، وَیَمِینٍ فَاجِرَهٍ، وَحُجَّهٍ دٰاحِضَهٍ. به تو پناه می‌برم از زندگی در معرض بلاها و از مرگ همراه با آزار و از سـرانجام همراه پشیمانی، ای پناهگاهم، آنگاه که درمانده کند مرا مکرها، و ای آنکه عفوش آخرین آرزوست، مرا موفق کن برای بهتـرین گفتار و کردار، به تو پناه می‌برم از داد و ستد زیانکارانه و سوگند گناهکارانه و حجت باطله. #دعای۲۷