#حسین(ع)
#قیام_امام_حسین(ع)
♻️ ریشۀ اصلیِ قیامِ امام حسین
1⃣ نه می‌توانیم بگوییم که حضرت برای «تشکیلِ حکومت» قیام کرد،ونه می‌توانیم بگوییم حضرت برای «شهید شدن» قیام کرد.امام حسین - علیه‌السّلام - هدفِ دیگری داشت که رسیدنِ به آن «هدف»، حرکتی رامی‌طلبید که این حرکت،یکی از این دو«نتیجه»را داشت.پس حکومت یا شهادت،هیچ‌کدام «هدف»نبودند،بلکه دو «نتیجه»بودند.
2⃣ هدف آن حضرت عبارت بوداز انجام‌دادنِ یک «واجبِ عظیم» ازواجباتِ دین که آن راهیچ‌کس قبل ازامام حسین انجام نداده بود؛نه رسولِ اکرم این واجب را انجام داده بود،نه امیرالمؤمنین،نه امام حسن؛چون زمینۀ انجامِ این واجب،درزمانِ امام حسین پیش آمد.
3⃣ دونوع انحراف وجوددارد:گاهی مردم، فاسدمی‌شوند،امّا احکامِ اسلامی ازبین نمی‌رود،امّاگاهی هم مردم،فاسدمی‌شوند، هم حکومت‌ها،هم علمای دین،به‌طوری‌که حقایقِ اسلام،تحریف ومنکررامعروف و معروف رامنکر،وخطّ اسلام را«صدوهشتاد درجه» عوض می‌کنند.آن حکم،حکمِ «تغییرِ وضع» و«تجدیدِحیات»، یابه‌تعبیرِامروز، «انقلاب» است که مربوط به «برگرداندنِ جامعۀ منحرف به خطّ اصلی» و «تضمین‌کنندۀ زنده‌شدنِ اسلام» است،بعد از آن‌که مُشرف به مردن است، یا مرده و ازبین‌رفته است.مسأله این است که اگر جامعۀ اسلامی «منحرف» شدواین انحراف، به‌جایی رسیدکه «خوفِ انحرافِ کلّ اسلام» بود،تکلیف چیست؟!
4⃣ افزون‌بر‌این‌که بایدانحرافِ اساسی در دین رخ داده باشد، شرطِ دیگرِانجامِ این حکم،آن است که «زمینه» و «موقعیّت» برای انجامِ آن،مساعدباشد؛چون خدای‌متعال، به چیزی که «فایده» نداردو «اثر» نمی‌بخشد، تکلیف نکرده است. البتّه مرادازفراهم‌بودنِ موقعیّت، این نیست که «خطر»ی در پی نباشد،بلکه غرض این است که «پیامِ» قیام، به مردم منتقل خواهد شد و مردم خواهند فهمید و در اشتباه، نخواهند ماند. وجودِ «خطر»، این «تکلیف» را ساقط نمی‌کند، بلکه انجامِ این تکلیف، همیشه توأم با خطر است. در زمانِ ما، امام خمینی نیز از خطر نهراسید و هدف و تکلیفِ خود را قیام دانست. ازاین‌رو، انقلابِ اسلامی، پرتوی از قیامِ عاشورا است، با این تفاوت که آن قیام به نتیجۀ شهادت انجامید و این انقلاب، به نتیجۀ برپاییِ حکومتِ اسلامی.
5⃣ در زمانِ امام حسین - علیه‌السّلام - هم «انحرافِ اساسی در اسلام» به‌وجود آمد و هم «فرصتِ مساعد برای اثرگذاری» پیدا شد.
اوّلاً، بعد از معاویه، کسی به حکومت رسید که حتّی «ظواهرِ اسلام» را هم رعایت نمی‌کرد، چنان‌که اهلِ شُرب خَمر و فسادهای جنسیِ واضح و شعرسرایی بر رّد دین و مخالفتِ علنی با اسلام بود، ولی چون به‌عنوانِ ریاست بر جامعۀ اسلامی در قدرت قرار گرفته بود، نمی‌خواست اسمِ اسلام را براندازد. حاکمِ فاسد، جامعه را نیز فاسد می‌کند؛ چون بر جامعه و مردم، اثر می‌گذارد.
ثانیاً، «زمینه» هم آماده است؛ یعنی فضای جامعۀ اسلامی، طوری است که ممکن است «پیامِ» امام حسین به گوشِ انسان‌ها در همان زمان و در طولِ تاریخ برسد، درحالی‌که اگر در زمانِ معاویه، امام حسین می‌خواست قیام کند، پیامِ او دفن می‌شد؛ زیرا سیاست‌ها به‌گونه‌ای بود که مردم نمی‌توانستند حقّانیتِ سخن را دریابند. ازاین‌رو، ایشان ده سال در زمانِ خلافتِ معاویه، امام بود، ولی قیام نکرد.
6⃣ امام حسین قیام کرد تا آن واجبِ بزرگی را که عبارت از «تجدیدِ بنای نظام و جامعۀ اسلامی»، یا «قیام در مقابلِ انحرافاتِ بزرگ در جامعۀ اسلامی» است، انجام دهد، که این خودش، یک «مصداقِ بزرگِ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است.
7⃣ آن حضرت در مناسبت‌های مختلف، به همین معنا اشاره کرده است: وَعَلَی الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ
دیگر باید با اسلام، خداحافظی کرد، آن وقتی‌که اسلام به حاکمی مثلِ یزید، مبتلا گردد.
وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّی وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ
و همانا من براى سركشى و خودنمایی و فساد و ظلم، قیام نكردم، به‌یقین كه من برای اصلاح در میانِ امّتِ جدّم، قیام كردم و می‌خواهم به نیكی، سفارش و از بدی، نهی كنم، و مطابقِ سيرۀ جدّم، و پدرم على‌بن‌ابى‌طالب رفتار می‌نمایم.
وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ، فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ
و من شما را به کتابِ خدا و سنّتِ پیامبرش فرا مى‌خوانم؛ چراکه سنّتِ او را میرانده و بدعت را زنده کردند.
✅ (در خطبه‌های نمازِ جمعه رهبر انقلاب اسلامی، ۱۹ خرداد ۱۳۷۴).
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
#محمدرضاقربانی
#کانال_مطالب_تحلیلی در #ایتا 👇
🆔 eitaa.com/mrgh110
#کانال_مطالب_تحلیلی در #تلگرام 👇
🆔 https://t.me/mrgh110
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️