جنجال‌آفرینی اروپایی‌ها بر سر برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران و همچنین طرح ادعای واهی ساخت تسلیحات هسته‌ای در ایران جلوه دیگر رفتار اروپایی در ابتدای دهه ۸۰ بود، در این دوران نیز ایران با
حسن نیت وارد مذاکره با تروئیکای اروپایی شده و در نهایت همکاری و همراهی با آنان به قصد اعتمادسازی، ایران پروتکل الحاقی و تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای را در سال‌های ۸۲ و ۸۳ و در اثنای مذاکرات سعد‌آباد و بروکسل داوطلبانه پذیرفت.
این اعتمادسازی از سوی مقامات کشورمان نیز منجر به اصلاح رفتار اروپایی‌ها نشد و به اذعان حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی و مذاکره‌کننده ارشد ایران در آن زمان، اروپایی‌ها قدم مثبتی را اتخاذ نکرده و از حسن نیت ایران سوءاستفاده کردند.
رفتار تروئیکای اروپایی در آن زمان به قدری غیرسازنده، غیراخلاقی و مخرب بود که حتی برخی از اعضای تیم مذاکره‌کننده دولت اصلاحات، پیشنهاد حذف این کشورها را از روند مذاکرات هسته‌ای دادند.
رفتار اروپایی در دوران پسابرجام
دوران پس از برجام جلوه نمایان‌تر و در دسترس‌تری از رفتار اروپایی در قبال ملت و کشور ایران است.
تروئیکای اروپایی به همراه اتحادیه اروپا نه تنها تلاش خاصی را در جهت جلوگیری از خروج غیرقانونی و بی‌کیفر آمریکا مبذول نداشتند، که در دوران پس از خروج آمریکا از برجام، با سازوکار مضحک اینستکس ماه‌ها ایران را معطل استیفای حقوق قانونی خود در برجام کردند.
سازوکار اینستکس نه‌تنها کوچک‌ترین گشایشی را در مسیرتحریم‌ها حداکثری علیه ملت ایران به ارمغان نیاورد که حتی کشورهای اروپایی در عمل بیشترین همراهی را با تحریم‌های ثانویه ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ و جو بایدن داشتند.
دولت‌های اروپایی در این دوران در حالی که به ضعف خود در برابر قدرت ایران آگاهی داشتند، از هیچ اقدام خصمانه‌ای در برابر کشورمان دریغ نکردند، انگلیس در راستای همراهی خود با سیاست‌های آمریکا در قبال ایران و محور مقاومت، نفتکش آدریان دریا را در سال ۹۸ توقیف کرد و بلافاصله نتیجه این رفتار را در مقابله به مثل ایران و توقیف نفت‌کشی که در حال آلوده‌سازی آب‌های خلیج‌فارس بود مشاهده کرد.
فرانسه و شرکت‌های فرانسوی حاضر در میادین نفتی و گازی ایران نیز در تبعیت از تحریم‌های آمریکا با بدعهدی تمام و با شانه خالی کردن از تعهدات خود، بلافاصله وظایف و تکالیف خود در قرارداد با وزارت نفت ایران را ترک کردند.
آلمان نیز در به همین منوال در تبعیت و دنباله‌روی از آمریکا، از کوچک‌ترین فشار به کشورمان حتی در مسئله تحریم‌های دارویی دریغ نورزید.
اروپایی‌ها، بدون هیچ ابایی از ادامه رفتار غیرسازنده و مخرب خود حتی در زمانی که کشورمان با تصمیم مجلس شورای اسلامی و تصویب قانون اقدام راهبردی، به دنبال استیفای حقوق قانونی خود از برجام و کاهش تعهدات مبتنی بر برجام بود، با دخالت و اعمال نفوذ در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبادرت به صدور قطعنامه علیه کشورمان کرده و در طی بیش از ۶ سال گذشته نه‌تنها گام مثبتی را در جهت احیای برجام برنداشتند که با سیاسی‌کاری در روند روابط ایران و آژانس در این مسیر سنگ‌اندازی کردند.
رفتار اروپایی و اتهام‌زنی به ایران در موضوع حقوق بشر
اروپا و بالاخص استعمارگران تاریخی در اروپای غربی در حالی در سال‌های گذشته کشورمان را آماج اتهامات واهی در موضوع حقوق بشر قرار داده‌اند که کارنامه سیاه و مردودی آنان به‌خصوص در تحولات پس از جنگ ظالمانه رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه بر جهانیان آشکار‌تر شده است.
این کشورها که به کرات ایران را به بهانه حمایت از مظلومان و حمایت از محور مقاومت، آماج تهمت‌های خود قرار می‌دهند در بی‌آبرویی تمام در حمایت از رژیم کودک‌کش صهیونیستی حتی کمک‌های خود به آنروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی) را نیز در اوج حملات وحشیانه به نوار غزه قطع کردند.
آنان در حالی که صدور قطعنامه و حتی بیانیه غیر الزام آور در شورای امنیت سازمان ملل، علیه تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی علیه ساختمان کنسولی سفارت ایران در دمشق ممانعت کردند، در برابر پاسخ قانونی و حق مقابله به مثل ایران در عملیات وعده صادق موضع گرفته و حق ایران را محکوم کردند.
اروپایی‌ها همچنین در اغتشاشات ۱۴۰۱، نه‌تنها از هیچ اقدام خصمانه‌ای علیه ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی دریغ نکردند که با دخالت در امور داخلی ایران ابتدائی‌ترین اصول سیاست خارجی و دیپلماسی را هم نقض نمودند.
این رفتار در حالی است که انگلستان، آلمان و فرانسه به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر، سابقه رفتار وحشیانه خود در برابر شهروندان و اتباع‌شان را فراموش کرده و از پاسخگویی در برابر جنایت پلیس فرانسه در قبال ناهل مرزوق و پلیس آلمان در موضوع قتل مروه شربینی و سلب آزادی‌های مدنی شهروندانشان طفره می‌روند.
💢ادامه مطلب 👇👇👇👇👇