گوش سپردن به ندایِ بی صدایِ انقلاب اسلامی 📆جلسه‌ی:هشتاد و پنجم 🔖موضوع: تفکرمعرفت عجیبی است. انسان چگونه با تلاش برای گوش سپردن به ندای بی‌صدا درموضع انتظارقرار می‌گیرد؟ چه چیزباعث می‌شودکه انسان‌ها حس می‌کنندکه انگاربایدیک جای دیگری رانشانه بکنند. شمادرآموزه‌های دینی توکل راچگونه می‌بینید؟ توکل یک معرفت عجیبی است. درتوکل شمامی‌گوییدنه!ماورای این مناسبات عادی به یک جای دیگری باید دل بست.چه حسی درانسان مومن ظهور می‌کندکه می‌فهمدنه،ماورای این مناسبات بایدجای دیگری رادرنظربگیرد؟ این خودش یک نوع انتظار است.توکل یعنی من به جایی ماورای این‌ها دل بسته‌ام.این خودش مگرجزاین است که ما حسی داریم در دل این حس و دراین رابطه فهمی سراغمان می‌آیدکه به کمک آن می‌توانیم حقایق و سنت ماورایی رانیز احساس کنیم. اکنون که داریدبه صحبت‌های بنده گوش می‌سپاریدحس ومعرفتی سراغتان می‌آید. این حس و معرفت چه امری را درمقابل شمامی‌گشاید؟جزاینکه می‌پذیریدکه باید یک چیزی راماورای روابط عادی مدنظر گرفت. حال همین حالت را درقاعده‌ گوش سپردن به ندای بی‌صدای انقلاب اسلامی مدنظر بیاورید،ملاحظه خواهیدکردگویا انتظاری به میان آمده است برای حضوری دیگر رهبرمعظم انقلاب عموما این تعبیر رادارندکه به توفیق الهی ماپیروزمی‌شویم. یعنی یک درکی،یک احساس ماورائی در مقابل مامی‌گشایندبه عنوان انتظار چیزی که این انتظارهنوزمحقق نشده است ولی نسبت به آینده بی‌تفاوت نیستیم. درانتظارنوعی آشکارگی محقق می‌شود. #رسانه_باشید ✅کتاب #گوش_سپردن به ندای بی‌صدای انقلاب اسلامی↙️ https://eitaa.com/kotobtaherzadeh/1243 @matalebevijeh ┈‌┈•✾🕊🌷🕊✾•