┈┈•••♡🦋♡•••┈┈ 💙 #ضحی 💙 #قسمت 264 سال 41 هجری امیرالمومنین صبح نوزدهم رمضان توی مسجد کوفه در حال نماز ضربت خورد و دو روز بعدش هم به شهادت رسید ژانت_توی نماز؟ کی اینکارو کرد؟ _بله یکی از خوارج یه گروه سیاسی مخالف سکوتم که طولانی شد ژانت پرسید: حرفهات تموم شد؟ گفتم: نه... راستش میخوام درباره کس دیگه ای حرف بزنم ولی نمیدونم چطوری و از کجا! ژانت بلند شد تا آبمیوه بیاره: خب تا یه لیوان آبمیوه بخوریم فکر کن ببین چطور باید بگی! نفس عمیقی کشیدم چند بار آیه شرح صدر رو زیر لب زمزمه کردم خدایا چقدر گفتن ازش سخته بهم توان بده! کمی از آبمیوه م خوردم و بعد بالاخره طوری که فکر میکردم بهتره شروع کردم: یادتونه گفتم تمام خلقت بر اساس محبت و علاقه و عشق خدا به موجودات بنا شده و خدا این عشق رو بین ما هم جاری کرده؟ _آره خب _خب علاقه حقیقی و غایی و نهایی، مختص خداست که مثبت بی نهایته و چون بی پایان و نامحدوده و همیشه چیز جدیدی برای کشف کردن داره شبیه شنا کردن توی دریا نه مثل لذت های مادی شناخته شده سیری پذیره و نه زدگی ایجاد میکنه هرچی هم توش عمیق بشی شدت بیشتری پیدا میکنه اما مسئله همون پنهان شدن خداست! واقعیت اینه که ما خدا رو نمیبینیم و با حواس پنجگانه درک نمیکنیم خدا هدف رو پیدا کردن خودش قرار داده و نشانه هایی طراحی کرده به عنوان راهنما و جهت یاب که مسیر حصول به خودش رو هموارتر میکنن و جهت رو نشون میدن بهتر بگم، هدف یافتن و عاشق شدن و حل شدن در خداست و این دنیا بستری برای این هدفه و با هدف دیگه ای توجیه نمیشه موجودیتش اما انسان که خدا رو نمیبینه سختشه که عاشق خدا بشه! برای همین خدا وجه الله رو طراحی کرده یعنی کسی که هم انسانه و موجودات درکش میکنن و میتونن ببیننش و هم تجلی گاه صفات خداست هر صفتی که در خدا هست در ابعاد کوچکتر در این فرد هم هست پس کسی که عاشق این انسان ها که نماد و تجسم اون صفات هستن میشه در واقع عاشق اون صفات خداگونه و در نهایت عاشق خدا شده و برعکس کسی که با اونها دشمنی کنه و دوستشون نداشته باشه به این معناست که با اون صفات زاویه داره و درونیاتش با جهت الهی همسو نیست چون این افراد چیزی از خودشون ندارن تماما آینه ی خدانما هستن که خدا خالص کرده برای مجسم کردن خودش در ابعاد کوچک و متجلی شدن* آیه تطهیر یادتونه؟ فلسفه معصومیت همینه پس خدا این امکان رو خلق کرده تا ما راحتتر پیداش کنیم به عنوان آدرس و نشونه* و از همین جهته که واسطه بین خدا و مخلوقات هستن و ما هم چون ذاتا کشش داریم به خدا چون مبدا و خاستگاه ماست، ذاتا این افراد رو هم دوست داریم پس یک امر ذاتیه و الگو قرارشون میدیم چون اونها حالت ایده آل همون صفات ما هستن و ما هم دوست داریم اون صفات رو درونمون کامل کنیم