مصداقی از تخصّص گرایی در مکتب امام صادق (علیه السلام) 👇👇👇👇👇👇👇 هشام بن سالم می گوید: »روزی با گروهی از یاران امام صادق(ع) در محضر آن حضرت نشسته بودیم. یک نفر از دانشمندان شام اجازه ورود خواست و پس از کسب اجازه وارد مجلس شد. امام فرمود: بنشین. آن گاه پرسید: چه می خواهی؟ مرد شامی گفت: شنیده ام شما به پرسشها و مشکلات مردم پاسخ می دهید، آمده ام با شما بحث و مناظره کنم. امام فرمود: در چه موضوعی؟ شامی گفت: درباره کیفیت قراءت قرآن. امام رو به حمران کرده و فرمود: جواب این شخص با تو! مرد شامی گفت: من می خواهم با شما بحث کنم، نه با حمران!! حضرت فرمودند: اگر حمران را محکوم کردی مرا محکوم کردی! مرد شامی ناگزیر با حمران وارد بحث شد. هر چه شامی می پرسید، پاسخ قاطع و مستدلی از او شنید. به طوری که سرانجام از ادامه بحث فروماند و سخت ناراحت و خسته شد. امام فرمود: حمران را چگونه دیدی؟ گفت: به راستی که حمران خیلی زبردست است. هرچه پرسیدم به نحو شایسته ای پاسخ داد. شامی گفت: می خواهم درباره لغت و ادبیات عرب با شما بحث کنم. امام رو به ابان بن تغلب کرد و فرمود: با او مناظره کن، ابان نیز راه هر گونه گریز را به روی او بست و وی را محکوم ساخت. شامی گفت: می خواهم درباره فقه با شما مناظره کنم. امام به زراره فرمود: با او مناظره کن! زراره هم با او بحث کرد و به سرعت او را به بن بست کشاند. شامی گفت: می خواهم درباره کلام باشما مناظره کنم، امام به مومن طاق دستور داد با او به مناظره بپردازد. طولی نکشید که شامی از طاق هم شکست خورد. به همین ترتیب، امام به حمزه طیار، هشام بن سالم و من دستور دادند تا با وی به مناظره بپردازیم و هر سه نیز با دلایل قاطع، آن دانشمند شامی را محکوم ساختیم. اختیار معرفه الرجال/ص 278 🌐کانال اطلاع رسانی پذیرش مرکز تخصصی مطالعات تطبیقی مذاهب اسلامی: ایتا https://eitaa.com/mazahebp