قرائت صفحه 24
سوره مبارکه البقرة
وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154)
و درباره کسانى که در راه خدا کشته مى شوند نگوئيد: مرده اند، بلکه زنده اند ولى شما در نمى يابيد. (154)
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155)
و بى گمان ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و کاهشى از اموال و نفوس و ثمرات آزمايش مى کنيم وصابران را مژده بده. (155)
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156)
همانان که چون مصيبيت به ايشان برسد مى گويند: بى شک ما ملک خدائيم و فقط به سوى او باز مى گرديم. (156)
أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157)
اينانند که درودها و رحمتى از پروردگارشان بر آنان نثار مى شود، و اينان خود هدايت يافتگانند. (157)
۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158)
همانا صفا و مروه از نشانه هاى خداست، پس هر کس که حجّ اين خانه کند يا عمره بجا آورد بر او گناهى نيست که ميان آن دو، طواف (سعى) کند. و هر کس از روى ميل کار خيرى انجام دهد ]خدا به او پاداش مى دهد [همانا خدا سپاسگزار و داناست. (158)
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159)
همانا کسانى که آن دلائل آشکار و هدايت هائى را که ما نازل کرده ايم بعد از آنکه آنها را در کتاب براى مردم روشن ساخته ايم کتمان مى کنند اينانند که خدا و همه لعنت کنندگان لعنتشان مى کنند. (159)
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160)
مگر کسانى که توبه کنند و ]آنچه را فاسد کرده اند [به اصلاح آورند و ]حقايق را [بيان نمايند، که اينان را توبه شان را مى پذيرم و من بسيار توبه پذير و رحيمم. (160)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161)
همانا کسانى که کفر ورزيدند و در حال کفر مردند اينانند که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى بر آنان است. (161)
خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162)
که جاودانه در آن خواهند بود، نه عذابشان سبک مى شود و نه مهلت داده مى شوند. (162)
وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163)
و معبود شما معبودى يگانه است، هيچ معبودى جز او که رحمان و رحيم است نيست. (163)
@me_atu