🍏توبه‌نامه تکان‌دهنده شهید 13 ساله علیرضا محمودی‌پارسا پناه می‌برم از این که... 🔰از این که حسد کردم... 🔰از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی‌دانستم. 🔰از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم. 💎از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم. 💎از این که مرگ را فراموش کردم. 💎از این که در راهت سستی و تنبلی کردم. 💎از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم. 🕊از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم. 🕊از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند. 🕊از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم. 🕊از این که دیگران را به کسی خنداندم،غافل از این که خود خنده‌دارتر از همه هستم. 🌾از این که لحظه‌ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم. 🌾از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع‌تر نبودم. 🌾از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم. 🌾از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. 🔶از این که نشان دادم کاره‌ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند. 🔷از این که ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود. 🔴از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه تری. 🔵از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم. 🔻از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند. 🔺از این که از گفتن مطالب غیرلازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم. از این که کاری را که باید فی سبیل‌الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم. 💐🌻🌸🌷🌺🌹💐🌸🌷🌹🌺🥀 ┅═✼✿‍✵🇮🇷✵✿‍✼═