محله ما يک رفتگر دارد. صبح که با ماشين از درب خانه خارج ميشوم سلامي گرم ميکند و من هم از ماشين پياده ميشوم و دستي محترمانه به او ميدهم؛ حال و احوال را ميپرسد و مشغول کارش ميشود. همسايه‌ طبقه‌ زيرين ما نيز دکتر جرّاح است. گاهي اوقات که درون آسانسور ميبينمش سلامي ميکنم و او فقط سرش را تکان ميدهد و درب آسانسور باز نشده براي بيرون رفتن خيز ميکند... به شخصه اگر روزي براي زنده ماندن نيازمند اين دکتر شوم، جارو زدن سنگ قبرم به دست آن رفتگر، به شدّت لذّت‌بخش‌تر از طبابت آن دکتر براي ادامه‌ حياتم است.!! تحصيلات مطلقاً هيچ ربطي به شعور افراد ندارد. ‌کانال مشاوره خانواده نور