به نام خدا سردرگم بود. می خواست انتخاب رشته کند. نمی دانست چه کاری و چه درسی را انتخاب کند. گفتم: فردی را می شناسم که می تواند تو را از این سرگردانی نجات دهد. رفتیم به سوی حاج شیخ! دوستم ماجرا را تعریف کرد. حاج شیخ گفت: گاهی انسان از روی علاقه، درس و کاری را انتخاب می کند. گاهی هم از روی وظیفه و ارزش! معلوم بود دوستم گیج و منگ شده است. گفت بیشتر توضیح می دهید؟ حاج شیخ لبخندی زد و گفت: فرقش این است که در اولی خودت مهم هستی و ملاک خودت هستی!‌ گور پدر دیگران! ولی در دومی ملاک تو نیستی! بلکه نیاز های مردم و خلق خدا معیار تو هستند. تو طبق شدید ترین و حیاتی ترین نیاز مردم شغل و دَرست را انتخاب می کنی! حاج شیخ ادامه داد: عزیزم جامعه بشری نیازمند بقال، بنا، نجار، مهندس، طبیب و مربی است. اما شدید ترین نیاز جامعه نیاز تربیتی است. زیرا صنعت و تکنولوژی و... در جامعه ای که فقر تربیتی دارد. چیزی جز نابودی انهدام ارمغانی ندارد. کاری را پیش بگیر که در آن روح ها، دل ها و فکر ها زنده شوند. فایده این کار و پاداشش محدود به دنیا نیست! که بهشت ها در انتظار تو هسنتد. ✍محمد مهدی پیری‌؛ میم، پ سیزدهم فروردین ۱۴۰۲ برگرفته از نظام تربیتی استاد صفایی حائری ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc