✅ به نام خدای گل های صورتی
✅ شخصيت حضرت محمد (ص) در اشعار مولانا (3)
ابعاد بسيار برجستهاي از پيامبر اعظم (ص) در مثنوي معنوي مطرح است، از جمله موارد زیر؛
1- رابطه نبی مکرم اسلام با خدای سبحان
مولانا در داستانهايش هنگامي كه سخن از پيامبر اعظم (ص) به ميان ميآورد، او را چنان به تصوير ميكشد كه گويي آنچنان پيامبر به خداوند نزديك است كه در آغوش او قرار گرفته است.
سبك مثنوي، سبك قرآن است و از داستاني به داستاني ديگر ميرود و گاهي اشعار حكايتهاي اصلي بيشتر ميشود. در اين حكايتها مولانا گاهي مستقيماً و گاهي غيرمستقيم از پيامبر اعظم (ص) ياد ميكند و وقتي ميخواهد اسم پيامبر را بياورد، بيشتر از نام «احمد» استفاده ميكند.
2- پيامبري حضرت محمد (ص)
مولانا با اشاره به اينكه پيامبر در درجه اول يك انسان است، بيان ميكند؛ پيامبر بر اساس رشد معنوي و تقوي توانست به مقام پيامبري نايل شود. پيامبر در هيچ لحظهاي از عمر شريفش مشرك يا كافر نبوده است.
3- پيام اصلي مثنوي كه در اشعار ني نامه، يعني هجده بيت اول مثنوي گنجانده شده، همان پيام اصلي پيامبر اعظم (ص) است و اين پيام را اين بيت بيان ميكند: «هر كسي كو دور ماند از اصل خويش / باز جويد روزگار وصل خويش»
4- انسانيت
5- مكارم اخلاقي
6- شايستگي و تذهيب نفس
7- نور انسانيت
8- جلوه كمال انساني
گفت پيغمبر كه حق فرموده است
من نگنجم هيچ در بالا و پست
در زمين و آسمان و عرش نيز
من نگنجم اين يقين دان اي عزيز
در دل مؤمن بگنجم اي عجب
گر مرا جويي در آن دلها طلب
ادامه دارد ...
✏️
@medademan
https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc