⭕️ رِسانه یا رَسانه 🔸ترکیب خود خوانده رسانه ملی – دست کم در قاب تلویزیون – می‌رود تا همه گیر شود. بیشترین فوتبال‌گوها، فیلم‌پردازها، خبرخوان‌ها و مدیرهای رادیو و تلویزیون، واژه رِسانه را نادرست بر زبان می آورند و به خورد تماشاگر می‌دهند. 🔸دردا و دریغا که این نارواگویی را مدام شماری از مدرس‌ها و «استاد»های علوم ارتباط و رسانه در هم‌اندیشی‌ها و شاید در کلاس‌های درس آموزشکده‌ها و آموزشگاه‌ها، دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها می‌گویند. پس طبیعی است که در این روزگار پی در پی رِسانه را رَسانه بشنویم که دو مفهوم و مقصود متفاوت دارند. 🔺رسانه rasane واژه‌ای کهن است که صاحب برهان قاطع آن را «بر وزن بهانه، حسرت و افسوس و تاسف» معنا کرده است. لغت‌نامه نویسان سلف و فرهنگ‌نگارهای خلف نیز کما بیش همین معنا را برای رسانه نوشته‌اند و شعر هزار سال پیش ناصر خسرو قبادیانی (۳۹۴-۴۶۷ ق) را گواه درستی تشخیص خود آورده‌اند: پدرت و برادرت و فرزند و مادر/شدستند ناچیز و گشته فسانه/ تو پنجاه سال پس از مرگ ایشان/ فسانه شنیدی و خوردی رَسانه. 🔺اما رسانه resane به معنای وسیله پیام‌رسانی، اطلاع‌یابی و خبرگستری با پیشینه حدود ۵۰ سال در تاریخ معاصر کشورمان با رَسانه ناهمانندی آشکار دارد. بنابراین فردی که در جایگاه مدافع، به لقب‌تراشی برای صدا وسیما می‌پردازد و رِسانه ملی را با خود تخریبی رَسانه ملی ادا می‌کند نمی‌داند که معنای حرفش می‌شود: حسرت ملی، تاسف ملی، افسوس ملی و اندوه ملی. 📝 سید فرید قاسمی 🎬 مصاف فیلم درایتا http://eitaa.com/joinchat/907149323C6ac99e7c5f