💢عرفی شدن فقه در جایی معنا دارد که اصول و ضوابط اجتهاد رعایت نشده است/ صعب و سخت شدن دین غیر از عرفی شدن است و راحتی مردم، معنایش عرفی شدن نیست
✔️حجتالاسلام محمدعلی قاسمی در گفتگو با «اجتهاد»:
🔹عرف دو معنا دارد: عرفی که در ادله به کار میرود و حجت است و عرفی که به معنای تسامحات عرفی و مردمی شدن است. وقتی میگوییم چیزی نباید عرفی بشود به این معناست که نباید تسامحات عرفی، آن را از حالت علمی بودن خارج نماید. مراد از اینکه دین نباید عرفی شود همین معناست؛ یعنی نباید تسامحات عرفی دین را خراب کند. در مقابل، عرفی است که در اجتهاد و فقه و اصول در ادله مطرح میشود که به آنها احاله شده است و عرف در آنها معیار است و فهم آنها وابسته به عرف است. بین این دو عرف نباید خلط شود.
🔸عرف تخصص کافی برای استنباط در فقه را ندارد و از قواعد و اسلوب اجتهاد پیروی نمیکند و هرچه خود میپسندد را نتیجه میگیرد. این اختصاص به عرف جامعه هم ندارد؛ بلکه یک متخصص و پژوهشگر نیز بعد از استدلالهای فقهی دقیق ممکن است نتیجهای بگیرد که عرف میگوید و حتی تصریح بدان کند که عرف چنین میپسندد؛ لذا این دو در یک راستا هستند. البته صعب و سخت شدن دین غیر از عرفی شدن است و راحتی مردم، معنایش عرفی شدن نیست.
🔹اگر تعبیر دخالت زمان و مکان در افتا را درست متوجه بشویم در آن اشکالی پیدا نمیشود؛ ولی اگر آن را اینگونه تفسیر کنیم که چون مردم اینگونه فکر میکنند باید فتوا نیز مطابق با فکر آنها تغییر یابد، این خروج از قواعد اجتهاد است.
👈 متن کامل گفتگو:
http://ijtihadnet.ir/?p=71984
@medical_Fiqh |رسانه فقه پزشکی