#بیدلخوانی گَردی دگر نشد ز منِ نارسا بلند هوئی مگر چو نبض کنم بی‌صدا بلند نبض چگونه می‌تواند هو بزند؟ بیدل استاد به تصویر کشیدن مفاهیم ذهنی و انتزاعی است. "هو" آنگونه که در تفاسیر آمده، ذات خداوند است که شامل همه‌ی کمالات است؛ اما نارسا در مصراع اول یعنی ناقص و ناکامل و نیز صدای نارسا صدایی است که بلند و رسا نیست. از خونی که در رگ‌ها جاری است صدا و گردی بلند نمی‌شود، مگر آن هنگامی که رگ از روی استخوانی بگذرد و ایجاد نبض کند. بیدل این طپیدن نبض را به هو گفتن رگ‌ها تشبیه کرده است. و هو زدن در عرفان راستین نشانه‌ی رهایی از خودخواهی و منیّت است و فانی شدن در او. اضطراب نبض دل، تمهید آهنگ فناست شعله در هر پرفشاندن، اندکی از خود جداست @mehdi_jahandar