بسم الله الرحمن الرحیم ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره طه آیات 100 تا 103 اعوذ بالله من الشیطان الرجیم مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْراً خَالِدِينَ فِيهِ وَسَاء لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلاً يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقاً يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً ترجمه : پس هركس از آن (ذكر) روى برگرداند، قطعاً او در روز قيامت، بار سنگينى (از گناه) را بر دوش خواهد كشيد. (آنها) براى هميشه در آن (بار گناه و عقوبتش) خواهند ماند و چه بد بارى است براى آنها، (بار گناه) در روز قيامت. (همان) روزى كه در صور دميده مى شود وما در آن روز، مجرمان را با چشمان تيره (و بدن هاى كبود) محشور مى كنيم. (آنها) در بين خودشان آهسته با يكديگر گفتگو مى كنند كه شما جز چندى (ده روز در دنيا بيشتر) توقّف نداشتيد. نکته ها: كلمه ى «حِمل» و كلمه ى «حَمل» در لغت به يك معناست، ليكن «حِمل» به بار ظاهرى و «حَمل» به بار باطنى مثل بچه در شكم مادر اطلاق مى گردد. «زُرق» رنگى است كه از اختلاط سفيد و سياه بوجود مى آيد، مثل رنگ خاكسترى و شايد كنايه از كورى، ترس و يا رنگ پريدگى باشد. كلمه ى «صُور» يا به معناى شاخ است و يا جمع صورت مى باشد كه مراد دميدن در صورت هاى مردگان براى زنده شدن است. در قرآن مجيد به دو نفخه اشاره شده است كه در نفخه ى اوّل، همه موجودات مى ميرند و در نفخه ى دوّم انسان ها براى حساب زنده مى شوند. «ونفخ فى الصور، فصعق مَن فى السّموات و مَن فى الارض الاّ مَن شاءاللّه، ثمّ نفخ فيه اُخرى فاذا هم قيام ينظرون»(114) و منظور از «ينفخ فى الصور» در اين آيه، به قرينه جمله ى «و نحشر المجرمين»، نفخه ى دوّم در روز قيامت است. 114) زمر، 68. پیام‌ها : - انسان ها در انتخاب راه آزادند، مى توانند حقّ را بپذيرند ومى توانند اعراض نمايند. «أعرض» - پيامد اعراض از ذكر خدا، تنها به زندگانى نكبت بار در اين دنيا خلاصه نمى شود، «مَن أعرض فانّ له معيشة ضنكا»(115) بلكه بدبختى آخرت را نيز به همراه دارد. «مَن أعرض... يحمل يوم القيامة وزراً» - ميزان خطر وسنگينى بار قيامت، براى كسى روشن نيست. («وزراً» نكره آمده) - در قيامت مجرم يا كور و رو سياه محشور مى شود و يا در اثر ترس، وحشت و خيره نگرى، به كبودى چشم مبتلا مى گردد. «زرقاً» - مدّت زمان دنيا و برزخ نسبت به آخرت بسيار ناچيز و در حكم چند روز است. «اِن لبثتم الا عشراً» 115) طه، 124.