♨️ شهرنشینی مفرط به ویژه با ایجاد کلان‌شهرها یعنی مشکلات متعدد برای کشور. هر چه این درصد بالاتر برود یعنی باید منتظر چالش‌ها و بحران‌های بیشتری باشیم. از جمله مسائلی که شهرنشینی مفرط به دنبال خود می‌آورد می‌توان به برخی موارد اشاره کرد:
- آلودگی‌ها: آلودگی محیط زیستی (مانند آلودگی هوا، آلودگی خاک، آلودگی آب و...)، آلودگی صوتی و سلب آرامش، آلودگی بصری و...
- فشار بر روی حاکمیت برای اداره امور: اداره شهر و امور شهروند غالبا بر دوش حاکمیت و نهادهای مربوطه است و مردم نقش چندانی ندارند اما در روستا و یا حتی شهرهای کوچک مردم بخشی از نیازهای خدماتی و روزانه را خودشان تامین می‌کنند و وابستگی کمتری به سیستم دارند.
- افزایش گناه و ناهنجاری: در شهر خصوصا شهرهای بزرگ به دلیل ناشناس بودن و بی‌تفاوتی اجتماعی بستر برای انواع گناهان و جرم‌ها و ناهنجاری‌های اخلاقی فراهم است و آمارها هم این موضوع را تائید می‌کنند. (نکته: اگر به دنبال حل ریشه‌ای مسئله حجاب هستیم به این مسائل ریشه‌ای باید فکر کنیم)
- افزایش فقر و نابرابری: یکی دیگر از تبعات شهرنشینی افراطی شیوع فقر و افزایش شکاف طبقاتی است. شهرهای آمریکا نماد این شکاف‌اند آنجایی که ثروتمندترین بانکداران و بورس‌بازان در کنار بی‌خانمان‌هایی که شب باید در پارک بخوابند در یک قاب تصویر قابل مشاهده‌اند. نحوه توسعه‌ی تهران نیز عاقبتی جز این نخواهد داشت که امروز نشانه‌های آن هویدا شده است.
- افزایش کنترل: در شهر نیاز به کنترل و وجود پلیس و مامور و دوربین و... است در حالی که چنین نیازی در روستا وجود ندارد. این کنترل خود ساختاری برای زدودن تقوا و نظم درونی افراد درون یک جامعه است؛ افرادی که به خاطر ترس از پلیس و دوربین و کنترل بیرونی خطا نمی‌کنند نه بخاطر تقوای درونی...
- افزایش بیماری‌ها: به تبع شلوغی‌ها و آلودگی‌ها و فشار زندگی شهری، ریشه‌ی بسیاری از بیماری‌ها (روحی و جسمی)، شهرگرایی مفرط و یا از دلایل اصلی آن است.
پی‌نوشت: آمار شهرنشینی در ایران از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲
🏙 معماری هجری
@MemariHejri_ir