با عنایت حضرت امیر علیه السلام حکمت ۴۴۳ نهج البلاغه را مورد بحث قرار می دهیم👇 قَالَ (عليه السلام) وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُ الْأَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ: مَالِكٌ، وَ مَا مَالِكٌ! وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلًا لَكَانَ فِنْداً، وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً؛ لَا يَرْتَقِيهِ الْحَافِرُ، وَ لَا يُوفِي عَلَيْهِ الطَّائِرُ. قال الرضي و الفند المنفرد من الجبال. وقتى خبر شهادت مالك اشتر كه رحمت خدا بر او باد، به امام رسيد فرمود: مالك چه مالكى! به خدا اگر كوه بود، كوهى كه در سرفرازى يگانه بود، و اگر سنگ بود، سنگى سخت و محكم بود، كه هيچ رونده اى به اوج قلّه او نمى رسيد، و هيچ پرنده اى بر فراز آن پرواز نمى كرد. (سید رضى گويد: فند كوهى است از ديگر كوه ها ممتاز و جدا افتاده باشد).